Internetowy Ogród - z pasji do Ogrodnictwa

1. Uprawa gleby przy produkcji roślin ozdobnych w gruncie

Przy produkcji roślin ozdobnych gleba musi być uprawiana szczególnie starannie, gdyż posiadają one słaby system korzeniowy. Należy wspomnieć też, że rośliny ozdobne są bardzo wrażliwe na zachwaszczenie.

Zasadniczo przy uprawie gleby wyróżnia się dwa etapy: przygotowanie gleby przed siewem nasion lub sadzeniem rozsady i pielęgnowanie gleby w okresie wegetacji roślin.

Uprawa jesienna

Na polu przeznaczonym pod uprawę roślin ozdobnych należy wykonać podorywkę na głębokość 10-12cm po poprzedniej uprawie. Jeżeli orka jesienna ma być wykonana późno warto po skiełkowaniu chwastów zastosować ciężką bronę.

Do wykonania podorywki służą wieloskibowe pługi traktorowe - zawieszone na traktorach ogrodniczych Ursus C-308 lub Dzik-2 (Aktualnie nieużywane), oraz pługi konne(Aktualnie nieużywane).

Na glebie niezaperzonej i dostatecznie wilgotnej można wykonać podorywkę broną talerzową, kultywatorem czy glebogryzarką.

Bardzo ważnym zabiegiem uprawowym na jesień jest orka przedzimowa, która powinna być wykonana na wszystkich nieobsadzonych polach.

Na małych powierzchniach, gdzie nie można stosować pługa (kliny, kwatery, pojedyncze zagony), orkę zastępuje się kopaniem łopatką. Przekopanej ziemi nie należy grabić! Przy przekopywaniu ziemię należy oczyścić z chwastów: perzu, rdestu, podagrycznika, powoju.

Uprawa wiosenna

Na wiosnę, gdy tylko grzbiety skib zaczynają popieleć, należy rolę zwłókować ukośnie do kierunku orki. Na tak przygotowanej roli rozsiewa się nawozy mineralne, które przykrywa się za pomocą kultywatora lub glebogryzarki. W czasie tego zabiegu gleba zostanie spulchniona, a nawozy będą dobrze wymieszane, co jest bardzo korzystne przy uprawie roślin ozdobnych. Aby wyrównać powierzchnię przed siewem i sadzeniem, trzeba ją zbronować albo rozkruszyć bryły za pomocą wału kolczastego, należy wystrzegać się rozpylenia roli. Przy uprawie roślin na małych powierzchniach (areałach) zachodzi konieczność użycia narzędzi ręcznych. Wówczas łopata zastępuje pług, motyki i norkrosy - kultywator, grabie zaś - bronę. Oczywiście używanie narzędzi ręcznych jest praco- i czasochłonne.

Systemy uprawy

Rośliny uprawiane na kwiat cięty w gruncie można wysiewać czy sadzić na zagonach lub na płasko (na płask). Decyzja zależy od ukształtowania terenu, jakości gleby, sposobu uprawy (ręczna konna, zmechanizowana), skali uprawy i rodzaju roślin. Przykładowo tulipany bardzo dobrze uprawia się w zagonach.

Uprawa zagonowa jest stosowana w małych zakładach produkcyjnych gdzie gleba jest nadmiernie wilgotna (np.doliny). Najczęściej zagony mają szerokość 1,20m, biegną w kierunku północ-południe i są oddzielone bruzdami 30 centymetrowej szerokości. Takie wymiary zagonu pozwalają swobodnie wykonywać zabiegi uprawowe (z jednej i drugiej strony) bez niszczenia roślin. Przy wyznaczaniu zagonów na gruntach lekkich wystarczy przeciągnąć sznur w odstępach 1,5m i przydeptać bruzdę idąc wzdłuż leżącego na ziemi sznura, tak aby znajdował się on między stopami osoby idącej. Na gruntach ciężkich, podmokłych trzeba pogłębić bruzdy, rozsypując wybraną z nich ziemię na zagony tak, aby różnica poziomów wynosiła od kilku do kilkunastu centymetrów.

Prace uprawowe na zagonach można wykonywać tylko ręcznie lub przy użyciu narzędzi ręcznych, więc koszt tych prac jest znacznie wyższy.

Uprawa płaska jest powszechnie stosowana przy: konwalii, kosaćców, peoni, róż lilaków i na plantacjach nasiennych.

Pole przeznaczone pod uprawę płaską obsadza się lub obsiewa rzędowo. Odległości międzyrzędami zależą od siły wzrostu uprawianych roślin oraz od sposobu ich pielęgnowania. Przy uprawie ręcznej szerokość międzyrzędzi waha się od 30 do 50 cm, przy uprawie konnej wynosi 50 do 80 cm, przy traktorowej zaś 80 do 100 cm. Zbyt mała rozstawa między rzędami utrudnia pracę i powoduje często łamanie i niszczenie roślin.

Ze względu na możliwośc zmechanizowania uprawa płaska jest znacznie tańsza od uprawy zagonowej. Mimo, że ilość roślin wysadzonych na jednostkę powierzchni jest mniejsza, to jakość plonu jest lepsza, bo dzięki większej rozstawie rzędów zwiększa się dostęp światła i powietrza, co z kolei stwarza lepsze warunki do rozwoju dla roślin.

2. Ziemie stosowane w produkcji pod szkłem

a. Rodzaje ziemi

Każda roślina ma inne zapotrzebowania odnośnie wilgotności, ciepła, zasobności, żyzności podłoża. Niestety nie jesteśmy w stanie zapewnić roślinom ich naturalne podłoże, dlatego w uprawie szklarniowej używamy podłóż, które posiadają podobne właściwości do naturalnych. W produkcji szklarniowej najczęściej stosuje się mieszaniny różnych ziem przygotowanych w specjalnych pryzmach. Najczęściej stosowane są ziemie takie jak : liściowa, inspektowa, kompostowa. Nazwy swe noszą od materiału użytego do ich wytworzenia.

Lista ziem stosowanych w uprawie roślin ozdobnych:

• - Ziemia liściowa
• - Ziemia inspektowa
• - Ziemia gnojowa
• - Ziemia darniowa
• - Kompost, Ziemia kompostowa
• - Ziemia wrzosowa
• - Ziemia uniwersalna

b. Materiały uzupełniające

Aktualnie coraz większe znaczenie zyskuje ściółka torfowa z torfu wysokiego lub niskiego. Pozwala ona na uzyskanie wyrównanego materiału handlowego. Torf wysoki nie zawiera prawie wcale składników pokarmowych, zwłaszcza fosforu i potasu, a więc można je dostarczyć roślinom w nawozach, w dawkach optymalnych. Niski odczyn pH można modyfikować za pomocą wapnowania do odpowiedniego poziomu. Torfy są sterylne, przez co nadają się do produkcji rozsady czy sadzonek.

Przygotowywanie torfu do produkcji roślin ozdobnych:

- Baloty torfu przerobione widłami układa się w pryzmy szerokości 2m

- W celu dostarczenia mikroelementów dodaje się 1/20 gliny wydobytej z głębokości 1,5-2 m (Taka głębokość zapewnia dobrą sterylność).

- Dodajemy taką ilość węglanu wapna (CaCO3) lub wapna palonego (CaO), aby uzyskać interesujący nas poziom pH.

- Wilgotny torf układa się warstwami grubości 25-30 cm i przesypuje dawką podstawową nawozów mineralnych: 0,5 kg siarczanu amonu, 0,8 kg superfosfatu i 0,5 kg 50% siarczanu potasu na 1 m³.

- Przygotowaną pryzmę przerabiamy trzy razy, aż uzyskamy jednolita masę

Tak przygotowany torf jest gotowy do użytku po dwóch tygodniach. Nawożenie pogłówne będzie zależało od wymagań uprawianych roślin. Dawniej zamiast nawożenia mineralnego używano przefermentowanej gnojowicy, obornika (sczególnie koński jest bardzo cenny) i fekaliów. Rozkład białek do związków azotu w czasie kompostowania trwa dosyć krótko - 6-8 tygodni.

Przy uprawie roślin w gruncie, można zastosować kompost lub torf jest do wyściełania (mulczowania) międzyrzędzi lub rabat bylinowych. Ściółkowanie przyspiesza nagrzewanie się gleby, chroni przed szybkim rozwojem chwastów, ogranicza parowanie (ewaporację) gleby oraz po uprawie poprawia strukturę gleby i wzbogaca ją w składniki pokarmowe.

Oprócz torfu można dodawać do ziem:

- Piasek

- Glina

- Perlit

3. Odczyn gleby i ziemi

Gleby w Polsce mają zazwyczaj odczyn obojętny lub kwaśny. Wiedza o pH gleby pozwoli nam ograniczyć koszty produkcji, a także poprawić jakość materiału handlowego. Odczyn gleby możemy sprawdzić za pomocą pH metru, który dzisiaj można otrzymać w prawie każdym sklepie ogrodniczym w cenie od 30-150 zł. Gdy jednak nie mamy pH metru, ani możliwości samemu sprawdzić pH gleby, to możemy próbkę gleby przesłać do najbliższej Stacji chemiczno-rolniczej. Odczyn gleby wpływa na przyswajalność składników pokarmowych dla rośliny.