Internetowy Ogród - z pasji do Ogrodnictwa

Zielarstwo

Surowiec zielarski:

Szyszki chmielu, inaczej owocostany chmielu Strobili Lupuli, Strobilus Lupuli ^[1,4,7], Flos Humuli ^[].

Gruczoły chmielu, lupulina Lupulinum, syn. Glandulae Lupuli ^[1,4,7].

Zbiór surowca zielarskiego:

Zbioru szyszek dokonuje się przed ich całkowitym dojrzeniem, gdy posiadają barwę zielono-żółtą. Szyszki należy zrywać ręcznie, w pogodny dzień, razem z szypułkami ^[1].

Informacje dotyczące surowca zielarskiego:

Surowiec zielarski posiada charakterystyczny, żywiczny zapach, smak ściągający, bardzo gorzki ^[1]. Surowiec może występować w kilku postaciach: całe szyszki oraz zmielone, prasowane - w formie rozdrobnionych wytłoków ^[6].

Skład chemiczny surowca zielarskiego: ^{[zbiorcze 1,4,7]}

szyszki chmielu:

• olejek eteryczny do 1.6% (humulen ok. 50%, mircen ok. 25%, farnezen, β-kariofilen, związki siarkowe)
• żywice ok. 10% (humulon, lupulon)
• flawonoidy (pochodne kemferolu, kwercytyny i epigeniny)
• garbniki do 5%
• trójterpeny (hopanon)
• związki purynowe (adenina)
• związki goryczowe
• kwasy organiczne
• sole mineralne

lupulina:

• olejek etetryczny do 6% (1% FPIV *)
• związki żywicowe do 50%
• substancje woskowe do 25%
• związki tłuszczowe

Działanie i stosowanie surowca zielarskiego:

Surowce chmielowe regulują przemianę materii, pobudzają wydzielanie soków żołądkowych i jelit, obniżają ciśnienie krwi, wzmagają apetyt, działają bakteriobójczo, przeciwskurczowo, moczopędnie ^{[zbiorcze 1,4,7]}. Dodatkowo wpływają na działanie kory mózgowej i obniżają wrażliwość ośrodków w rdzeniu przedłużonym i rdzeniu kręgowym. Chmiel uznawany jest także za środek o działaniu uspokajającym ^[7]. Prowadzi się także badania nad właściwościami przeciwnowotworami chmielu.

U kobiet regularnie przyjmujących chmiel zauważono, iż chmiel wykazuje lekkie działanie estrogenne ^[7]

Chmiel stosuje się w chorobach wątroby, wyczerpaniu nerwowym, przy problemach z fermentacją jelitową, bezsenności, przy zaburzeniach miesiączkowania i przy nadpobudliwości płciowej u kobiet i mężczyzn ^{[zb. 1,4,7]}. Ponadto chmiel zalecany jest przy lekkim nieżycie przewodu pokarmowego (bóle brzucha, nadmierna fermentacja jelitowa, odbijanie, wzdęcia) ^[7].

Wyciągi chmielowe pobudzają wydzielanie śliny, soku żołądkowego i śluzu ^[7]

Zewnętrznie surowiec używa się przy uszkodzeniach i stanach zapalnych skóry, czyrakach, bólach reumatycznych i wypadaniu włosów ^[4,7].

Chmiel oraz lupulina posiadają właściwości przeciwbakteryjne, głównie odziałują na bakterie Gram-dodatnie. Dodatkowo mogą oddziaływać na antybiotykooporne mikroorganizmy, a także na prąki gruźlicy ^[7]

Działanie przeciwnowotworowe i wspomagające leczenie nowotworów

Podejrzewa się gorzkie związki chmielu wykazują silne działanie przeciwnowotworowe. Chmiel stosuje się pomocniczo przy raku żołądka, pęcherzyka żółciowego, wątroby i płuc, po operacjach usunięcia tkanek rakowych ^[7]

Forma stosowania:

Napar - 1 łyżkę chmielu i waleriany zalewamy szklanką wrzątku. Taki napar pije się przed zaśnięciem przy bezsenności nerwowej ^[].

Napar - 1 łyżkę chmielu i piołunu zalewamy szklanką wrzątku. Pół szklanki takiego naparu należy stosować przed jedzeniem przy braku apetytu ^[].

Oba powyższe napary są wyjątkowo gorzkie. Z własnego doświadczenia mogę doradzić obniżenie dawki surowca potrzebnego do sporządzenia naparów ^[6].

Leki/Suplementy/Mieszanki:

• Nervosol - krople ^[7]
• Passispasmin - syrop ^[7]

Zastrzeżenia:

Generalnie nie da się jednorazowo przedawkować chmielu ze względu na jego silny gorzki, goryczkowy aromat, jednak, gdyby doszło do przedawkowania, to objawami przedawkowania mogą być: ból głowy, złe samopoczucie, uczucie ogólnego zmęczenia, osłabienie, nudności, wymioty, duszność i ból w sercu ^[10].

Szyszki chmielu oraz lupulina mogą być toksyczne dla psów ^[8].