Nazwa gatunkowa: Tymianek pospolity - Thymus vulgaris L. [1-3,5-7]
Angielska nazwa: Garden thyme [2,6], common thyme [2]
Inne nazwy:
- Tymianek właściwy[2]
- Macierzanka zwyczajna [2]
- Tymian ogrodowy [7]
- Macierzanka pospolita [7]
- Macierzanka tymianek [5]
Rodzina: Jasnotowate - Lamiaceae[2]
Morfologia
Wysokość: 20-40 cm [1,3,7], 15-20 cm [5].
Pokrój: zimozielona, niewielka krzewinka [7].
Pokrój .
Kwiaty: niewielkie [3,7], wyrastają po 3-6 sztuki z kątów liści[1] w szczytowej części pędów [3] - w okółkach (niby) [2,5,7], z krótkimi szypułkami [7]. Kwiaty zabarwione są na biało lub fioletowo [1], a także na różowo-fioletowo [2]. Kielich jest dwuwargowy [5,7], kształtu dzwonkowatego, górna warga posiada 3 ząbki, natomiast dolna - 2 ząbki[7]. Pręciki 4, dwusilne, są dłuższe od rurki korony [5]
Owoce: drobny orzeszek [2], brunatna [7] rozłupnia, która rozpada się na 4 niełupki [3].
Łodyga: mocno rozgałęziona [1,2,7], czterokanciasta , zdrewniała u podstawy [2,3,7], łukowato wygięta do góry [3,7], szarawo owłosiona [7].
Liście: niewielkie, o kształcie lancetowatym [1] lub podługowato-lancetowate, z krótkim ogonkiem, przy czym górne są prawie siedzące, naprzeciwległe [7], szarozielone, z włoskami po dolnej stronie [2], skórzaste,wyrastają po 2 w okółku [3]. Brzeg blaszki liściowej jest lekko podwinięty [1,5] i całobrzegi [5].
Nasiona: drobne
Korzenie: wrzecionowaty, zdrewniały [7]
Inne cechy: wszystkie części rośliny posiadają specyficzny, mocny aromat [1]. Mogą wystąpić znaczące różnice w budowie w obrębie gatunku [7]
Biologia
Długość życia rośliny: roślina wieloletnia [3,5,7], zimująca w warunkach polskich (w cieplejszych, południowo-zachodnich rejonach).
Typ rośliny: krzewinka [2,7], półkrzew [1].
Kwitnienie: maj-sierpień (V-VIII) [1], maj-lipiec (V-VII) [3], maj-czerwiec (V-VI) [5], maj-wrzesień [7].
Rozmnażanie: generatywnie poprzez siew nasion lub wegetatywnie poprzez podział starszych osobników [1].
Ekologia
Pochodzenie: kraje nad Morzem Śródziemnym [1,3,5]
Zasięg terytorialny: kraje nad Morzem Śródziemnym (od Półwyspu Iberyjskiego [Hiszpania] aż po Alpy Nadmorskie, w tym zachodnie i południowe Włochy i Grecja), Ameryka Południowa [2,3] i północna Afryka [3].
Siedliska:
Kraje w których uprawia się tymianek:prawie cała Europa (Hiszpania, Bułgaria, Jugosławia, Austria, Francja), Ameryka (Kalifornia) [1,2], Afryka Północna[1], Norwegia i Islandia [3], a także Polska [7]
Historia
Tymianek znany był i uprawiany w starożytnej Grecji, Rzymie, a także w Egipcie. W starożytnym Egipcie właściwości tymianka wykorzystywano przy balsamowaniu zwłok. Uprawę tymianku w środkowej Europie zapoczątkowali w XI w. benedyktyńscy mnisi, którzy technologię uprawy tego cennego zioła zaobserwowali w Egipcie [1,3]. Do Polski Tymianek trafił dzięki zakonnikom włoskim w XVI w. [3]
Uprawa
Stanowisko: słoneczne [1,3], ciepłe, osłonięte od wiatrów [3]
Podłoże: żyzne [1,3], ciepłe, przepuszczalne, bogate w wapń, chociaż na innych glebach też będzie rósł [3] .
Nawadnianie: tymianek jest mało wrażliwy na suszę w ciągu okresu wegetacyjnego [3]
Nawożenie: przed uprawą zaleca się wysiać nawozy fosforowe oraz potasowe w ilości: 40-50 kg P2O5, 100-120 kg K2O. Zasilanie nawozami azotowymi w ilości 40-60 kg N wykonujemy na 2 razy (dzielimy dawkę na pół) wiosną przed wschodami lub sadzeniem rozsady oraz pogłównie. W następnych latach uprawy dobieramy podobne ilości nawozów, ale dawki znowu dzielimy na 2 razy: po rozpoczęciu wegetacji oraz po zbiorze ziela. Glebę dodatkowo można zasilić dawkami kompostu, który korzystnie wpływa na przezimowanie tymianku [3].
Przedplon: odpowiednim przedplonem są rośliny okopowe, warzywa, rzepak, rośliny strączkowe na zielonkę [3]
Sposób uprawy
Tymianek lubi stanowisko starannie uprawione, przede wszystkim zaleca się głęboką orkę zimową, później na wiosnę bronowanie, włókowanie, a przed siewem wałowanie. Przy zakładaniu uprawy w okresie letnim należy wykonać dodatkowo orkę pośrednią, bronowanie i także lekkie wałowanie [3].
Zakładanie plantacji można przeprowadzić na dwa sposoby: 1 sposób to wysiew nasion wprost do gruntu. Siew do gruntu najlepiej jest przeprowadzić w kwietniu, przy czym norma wysiewu wynosi 3-4 kg nasion na 1 ha. Rozstawa przy siewie do gruntu pomiędzy rzędami wynosi 40 cm. Tymianek wschodzi dość szybko - po 10-15 dniach. 2 sposób to siew nasion do rozsadnika. Do rozsadnika nasiona wysiewa się w kwietniu lub październiku w ilości 1,5 kg/ha. Rozstawa na rozsadniku pomiędzy rzędami powinna wynosić około 25 cm. Rozsadę przenosi się do gruntu jesienią lub wczesną wiosną. Rozstawa przy wysadzaniu rozsady wynosi 40x20 lub 30x20 cm [3].
Po każdym zbiorze ziela należy spulchnić glebę. Niezwykle korzystnym zabiegiem jest okrycie słomą, liśćmi lub agrowłókniną tymianku przed zimą. Na wiosnę uprawę nawozi się i bronuje lekkimi bronami na poprzek rzędów. Zbiór w pierwszym roku uprawy przeprowadza się tylko raz, natomiast w kolejnych latach uprawy - dwukrotnie. Drugi zbiór przeprowadza się przed końcem sierpnia. Zbiór przeprowadza się ręcznie lub maszynowo, w godzinach popołudniowych, przy ładnej pogodzie [3]
Plon z 1 ha przy starannej uprawie można uzyskać w pierwszym roku 1 tonę ziela oraz od 2 do 3 ton w latach kolejnych [3].
Choroby: Choroby jakie mogą wystąpić podczas uprawy to zgorzel siewek wywołany przez Fusarium, a także szara pleśń spowodowana obecnością Botrytis cinerea Pers. Chorobom zapobiega się stosując sterylne warunki oraz stosując preparaty dostępne na rynku - należy zasięgnąć porady sprzedawcy środków do ochrony roślin oraz sprawdzić zalecenia ochrony roślin. Środki ochrony, jak i zalecenia zmieniają się z roku na rok, dlatego nie zostały tutaj skonkretyzowane [3]
Szkodniki: na plantacji mogą wystąpić pchełki Halticinae wygryzające niewielkie dziury w liściach, skoczki Jassidae, które wywołują punktowe, jasne przebarwienia. Podobnie jak w przypadku chorób należy sprawdzić jakie w danym roku można użyć środki do ochrony roślin[3].
Tymianek nie należy do roślin o szybkim wzroście, ale bardzo lubi gdy prace pielęgnacyjne na polu rozpocznie się jak najwcześniej. Wczesne terminy zabiegów znacząco wpłyną na przyspieszenie wzrostu tymianku.
Ziele tymianku pochodzącego z Francji posiada najlepsze parametry jakościowe [1].
W ogródkach tymianek uprawia się przez 3-4 lata. Dla potrzeb domowych ziele tymianka można pobierać z ogródka od wiosny do jesieni [1]
Zastosowanie
- Kwiaciarstwo: Roślina ozdobna
- Zielarstwo: roślina lecznicza [1-3,7]
- Zielarstwo: roślina przyprawowa [1-3,7]
- Zielarstwo: lecznictwo ludowe[1]
- Zielarstwo: naturalny antybiotyk [6,7]
- Przemysł farmaceutyczny: produkcja leków, syropów, ekstraktów, wywarów i herbatek ziołowych. W przemyśle farmaceutycznym wykorzystuje się także przetworzony surowiec - olejek tymiankowy Oleum Thymi [1]
- Stomatologia: wydestylowany i wyizolowany z olejku (Oleum Thymi) tymol służy do dezynfekcji jamy ustnej oraz ubytków [2]
- Pszczelarstwo: roślina miododajna [3]
- Aromaterapia: masaże (bezsenność, depresja, lęki, katar, grypa, kaszel, bronchit, wypadanie włosów), kąpiele (bezsenność, astma, przeziębienie, problemy z krążeniem, osłabione ciśnienie krwi) [3]
- Przemysł kosmetyczny: pasty do zębów, płukanki do włosów i twarzy[3], mydeł [7]
- Konserwacja żywności - naturalny konserwant tłuszczów i mięsa [3]
- Antyspetyk: Alkoholowy wyciąg zawierający tymol służył do dezynfekcji pomieszczeń szpitalnych [7]
Zielarstwo:
Surowiec zielarski:
Ziele tymianku Herba Thymi [1,2,6,7]
Zbiór surowca zielarskiego:
Zbiór należy wykonać przed kwitnieniem tymianku [1], chociaż słuszniejszym terminem będzie początek kwitnienia [3]. Po zbiorze ziele wiąże się w pęczki i suszy w miejscu ocienionym z przepływem powietrza [1]. Do suszenia można wykorzystać suszarnie z nieogrzewanym powietrzem lub z ogrzewanym powietrzem, ale temperatura nawiewanego powietrza nie może przekroczyć 35°C ze względu na zawartość olejków eterycznych w surowcu [3]
Informacje dotyczące surowca zielarskiego:
Wysuszony surowiec posiada przyjemny, aromatyczny zapach oraz korzenno-gorzkawy smak [1]. Minimalna ilość olejku eterycznego wynosi 1,2% [3]
Skład chemiczny surowca zielarskiego: [zbiorcze 1-3,6,7]
Skład chemiczny uzależniony jest głównie od miejsca uprawy i odmiany tymianku.
- olejek eteryczny 1-2,5%, nawet do 3,5% (tymol 20-40%, aż do 50%, karwakrol, cymol, borneol, linalol do 13%, α-pinen, p-cymen, tymen). W olejku może znajdować się aż 64 składników, które zbudowane są z terpenu lub fenolu
- gorycze
- garbniki 10%
- saponiny
- flawonoidy (pochdne apigeniny, luteoliny, luteola i jej pochodne, kemferolu, naryngeniny i taksyfoliny)
- kwasy fenolowe, w tym polifenolowe (kawowy, chlorogenowy)
- związki triterpenowe = trójterpenowe (kwas ursolowy, kwas oleanowy)
- sacharydy (cukry)
- sole mineralne (glin)
Działanie surowca zielarskiego:
- expectorans [6]
- antisepticum [6]
- stomachicum [6]
Odkażające, przeciwzapalne i bakteriobójcze [1,3,6], grzybobójcze [2,3,6], przeciwrobacze, spazmolityczne [6]. Tymianek stosuje się w leczeniu kokluszu i zapalenia oskrzeli, [1,3], a także nieżytach gardła i krtani [2,3,6]. Oddziaływanie składników tymianku na górne drogi oddechowe polega na zwiększaniu ruchów nabłonka rzęskowego, przez co wzmaga się wydzielanie śluzu, rozrzedza wydzieliny zalegające w gardle i pobudza ich wykrztuszanie. Dodatkowo składniki olejku eterycznego tymianku zawierają tymol oraz karwakrol, który działa bakteriobójczo na paciorkowce, w tym oporne na współczesne antybiotyki [6]. W medycynie ludowej oraz obecnie używany jest do płukania jamy ustnej i gardła , przewodu pokarmowego i skóry w celu odkażenia i przeciwdziałania stanom zapalnym[1,2,6].
Tymianek to także środek łagodnie wzmacniający oraz pobudzający, ponieważ wywiera korzystny wpływ na układ krążenia krwi w naczyniach włosowatych, podwyższa ciśnienie krwi. Wykazano również, iż tymianek działa moczopędnie, napotnie, wiatropędnie, zwiększa ilość leukocytów - białych krwinek [3].
Olejek eteryczny oraz inne składniki tymianku posiadają działanie wykrztuśne, a sam olejek w kontakcie ze skórą powoduje jej podrażnienie i lepsze ukrwienie [2]
Ziele tymianku dodane do potraw, dzięki związkom goryczowym, polepsza ich trawienie po spożyciu [1,2,3,6,7]
Ziele tymianku można stosować u dzieci i osób starszych[2]
Kąpiele i odwary z tymianku stosuje się do oczyszczania, zapobiegania stanom zapalnym, a także przy łojotokowym zapaleniu skóry [2,6]
Forma stosowania:
Odwary, napary, kąpiele, przymoczki, okłady , wyciągi, kompresy, lewatywy, syropy [zbiorcze 2,3,6,7]
Napar (Inf. Herb. Thymi) 1 łyżka ziela, 1/2 szklanki gorącej wody, parzyć pod przykryciem przez 15 minut. Napar należy pić 1/3 szklanki 2-3 razy dziennie wykrztuśnie i przy problemach z trawieniem lub do płukania jamy ustnej [6].
(Dec. Herb. Thymi) odwar ze 100-120 g ziela i 5 litrów wody. Odwar należy gotować przez 5 minut, a po ugotowaniu odstawić na 10 minut i przecedzić. 5-litrowy odwar oraz zioła, umieszczone w woreczku, przenosimy do wanny i uzupełniamy do 1/3 ciepłą wodą i odstawiamy na 10-15 minut. Odwar ten można stosować zewnętrznie do okładów, przymoczek, kompresów, przemywania skóry [6].
Lewatywa u dzieci z owsikami można zastosować napar z 15 g ziela tymianku i 10 g kwiatów wrotycza na litr wrzącej wody, parzyć przez 20 minut pod przykryciem. Po ostudzeniu przecedzić i użyć jako klizmę [6].
(Sirup. Thymi comp.) syrop dzieciom po łyżeczce 3-5 razy dziennie jako środek wykrztuśny i na kaszel [6]
Tussipect-syrop dorośli 1 łyżeczkę 3-4 razy dziennie po spożyciuu pokarmu, krople; dorośli 15-20 kropel w kieliszku wody, dzieci 3-10 kropli 3-4 razy dziennie, drażetki 1-2 drażetek kilka razy dziennie [6].
Napar (Inf. Herb. Thymi) [6]
Leki/Suplementy/Mieszanki:
- Neopektosan - mieszanka ziołowa [6]
- Septosan - mieszanka ziołowa [6]
- Tussipect - tabletki do ssania [3]
- Thymi compositus - [3]
Przetworzony surowiec zielarski:
Olejek tymiankowy Oleum Thymi [2,6,7] oraz tymol Thymolum [6]
Olejek tymiankowy posiada bardzo silne właściwości drażniące, antyseptyczne i przeciwrobacze, jednak wykorzystuje się go głównie zewnętrznie jako środek rumieniący i przeciwzapalny. Olejek tymiankowy jest skuteczny przy zewnętrznym stosowaniu przeciwko zakażeniom wywołanym promieniowcami actinomycosis, drożdżami Candida albicans (candidiasis), grzybicy drożdżakowej blastomycosis. Olejek tymiankowy można stosować w postaci wcierań przy świerzbie, nieżycie gardła i oskrzeli, w postaci płukanek przy zapaleniu jamy ustnej, dziąseł i migdałków i kąpieli wzmacniająco-odkażających. Tymol stosowany jest podobnie jak olejek tymiankowy[6]
Zastrzeżenia:
Olejek tymiankowy oraz tymol zastosowany doustnie może wywoływać nudności, ból głowy, zapalenie żołądka, uszkodzenie nerek, albuminarię oraz hematurię. Olejek tymiankowy oraz tymol są silnie toksyczne i podane dzieciom lub osobom starszym mogą zagrozić ich życiu [6]
Sam surowiec zielarski = ziele jest nieszkodliwy w rozsądnych ilościach.
Kulinaria / przyprawa:
Przyprawę stanowią liście i młode pędy tymianku [3]
Aromat tymianku jest niezastąpiony przy takich potrawach jak: pieczone ziemniaki, jajecznica, farsze mięsne, zupy (fasolowa, grochowa, soczewicowa, rosół), paprykarze, a także przy przyrządzaniu: wędlin, wieprzowiny, baraniny, dziczyzny, królika, pasztetów, grzybów, sałatek i serów. Tymianek dodawany jest do smażonych ryb, wątróbki, podrobów, i cielęciny [1,2]. Tymianek jest szeroko stosowany przede wszystkim w kuchni francuskiej, hiszpańskiej, włoskiej i greckiej. Bardzo dobrze komponuje się z innymi przyprawami: pietruszką, czosnkiem, cebulą, liściem laurowym [3]
Tymianek pospolity jest jednym ze składników znanej mieszanki ziołowej o nazwie zioła prowansalskie. Ziele tymianku wchodzi w skład francuskiej mieszanki ziół - 'boquet garni' [3]
Tymianek jest jedną z głównych przypraw włoskiej pizzy, zaraz po oregano [3]
Tymianek usuwa zapach morskich ryb [3]
Ciekawostki:
Etymologia nazwy tymianku thymus wiąże się z greckim słowem thymon, które oznacza złość[4], chociaż według innych źródeł znaczy odważny [3]. O dobroczynnym działaniu tymianku ludzie wiedzieli od dawnych czasów. Być może Rzymscy żołnierze zawdzięczają swoje bitewne dokonania dzięki tymiankowym kąpielom, które zażywali przed walką. Z kolei w średniowiecznej Europie kobiety przekazywały rycerzom gałązki tymianku. W Szkocji, luzie z gór zażywali tymiankowe herbatki w celu nabrania odwagi oraz odpędzenia złych duchów [3]
Odmiany, gatunki pokrewne i rośliny podobne:
Tymianek pospolity 'Aranjuez' Thymus vulgaris 'Aranjuez'[8] | |
Tymianek pospolity 'Aurea' Thymus vulgaris 'Aurea'[8] | |
Tymianek pospolity 'Aureus' Thymus vulgaris 'Aureus' hort.[8] | |
Tymianek pospolity 'Boule' Thymus vulgaris 'Boule'[8] | |
Tymianek pospolity 'Château Queribus' Thymus vulgaris 'Château Queribus'[8] | |
Tymianek pospolity 'Compactus' Thymus vulgaris 'Compactus'[8] | |
Tymianek pospolity 'Deutsche Auslese' Thymus vulgaris 'Deutsche Auslese'[8] | |
Tymianek pospolity 'Diamantis' Thymus vulgaris 'Diamantis'[8] | |
Tymianek pospolity 'Dorcas White' Thymus vulgaris 'Dorcas White'[8] | |
Tymianek pospolity 'Elsbeth' Thymus vulgaris 'Elsbeth'[8] | |
Tymianek pospolity 'Golden Pins' Thymus vulgaris 'Golden Pins'[8] | |
Tymianek pospolity 'Haute Vallée de l'Aude' Thymus vulgaris 'Haute Vallée de l'Aude' [8] | |
Tymianek pospolity 'Lemon Queen' Thymus vulgaris 'Lemon Queen'[8] | |
Tymianek pospolity 'Lucy' Thymus vulgaris 'Lucy'[8] | |
Tymianek pospolity 'Orange Balsam' Thymus vulgaris 'Orange Balsam'[8] | |
Tymianek pospolity 'Pinewood' Thymus vulgaris 'Pinewood'[8] | |
Tymianek pospolity 'Rosemary's White' Thymus vulgaris 'Rosemary's White'[8] | |
Tymianek pospolity 'Saint Chinian Blanc' Thymus vulgaris 'Saint Chinian Blanc'[8] | |
Tymianek pospolity 'Saint Chinian Rose' Thymus vulgaris 'Saint Chinian Rose'[8] | |
Tymianek pospolity 'Silver Pearl' Thymus vulgaris 'Silver Pearl'[8] | |
Tymianek pospolity 'Silver Posie' Thymus vulgaris 'Silver Posie'[8] | |
Tymianek pospolity 'Silver Queen' Thymus vulgaris 'Silver Queen'[8] | |
Tymianek pospolity 'Snow White' Thymus vulgaris 'Snow White'[8] | |
Tymianek pospolity 'Suditin' Thymus vulgaris 'Suditin'[8] | |
Tymianek pospolity 'Tiny Tim' Thymus vulgaris 'Tiny Tim'[8] | |
Macierzanka piaskowa Thymus serpyllum L. - roślina lecznicza | |
Macierzanka zwyczajna - Thymus pulegioides L. - roślina lecznicza. |
- Sedo A. Krejca J. 1987. Rośliny źródłem przypraw. PWRiL, Warszawa: 140.
- Lewkowicz-Mosiej T. 2003. Leksykon roślin leczniczych. Świat Książki, Warszawa.
- Pisulewska E. Janeczko Z. 2008. Krajowe rośliny olejkowe. Know-How, Kraków: 82.
- Tłumacz Google. Google. Protokół dostępu: https://translate.google.pl/#el/pl/thymon (dostęp 24.1.2016)
- Rostafiński J. Siedl O. 1962. Przewodnik do oznaczania roślin. PWRiL, Warszawa.
- Ożarowski A. 1980. Ziołolecznictwo. PZWL, Warszawa: 260-262.
- Mowszowicz J. 1985. Przewodnik do oznaczania krajowych roślin zielarskich. PWRiL, Warszawa.
- RHS advice & tips on garden & indoor plants | Plant finder & selector / RHS Gardening:. RHS Online. Protokół dostępu: https://www.rhs.org.uk/Plants/Search-Results?form-mode=false&query=thymus%20vulgaris (dostęp 24.1.2016)
Autor/Złożył: Aleksander Skrzyński
- Strona glówna
- Szukaj na stronie
- Botanika
- Dendrologia
- Kwiaciarstwo
- Ochrona roslin - Fitopatologia
- Ochrona roslin - Entomologia
- Ochrona roslin - Pestycydy
- Ogólna uprawa roslin
- Ogrodnicze pojecia po angielsku
- Projektowanie ogrodów
- Przedmioty i maszyny ogrodnicze
- Sadownictwo
- Szkółkarstwo
- Warzywnictwo
- Wszystkie rośliny na stronie
- Zielarstwo
Internetowy Ogród - Strona o tematyce ogrodniczej