Nazwa gatunkowa: Bieluń dziędzierzawa - Datura stramonium L.

Rodzina: Psiankowate - Solanaceae

Morfologia:

Wysokość: .

Kwiaty: Korona kształtu lejkowatego, barwy białej lub lekko fioletowej. Kwiaty wyrastają w rozwidleniach łodyg.

Owoce: kolczasta owalna torebka.

Łodyga: dość wysoka, silnie rozwinięta, widlasto rozgałęziona, ulistniona.

Liście: długoogonkowe, u szczytu zaostrzone. Brzeg blaszki liściowej jest nierównomiernie zatokowo wrębny. Barwa liścia - ciemnozielona. Zapach po roztarciu odurzający, smak słonawo-gorzki.

Nasiona: duża ilość, dojrzałe barwy czarnej.

Inne cechy: roślina trująca

Biologia:

Typ: roślina jednoroczna.

Ekologia:

Pochodzenie: obszary Morza Kaspijskiego i Morza Czarnego.

Zasięg terytorialny: Europa (w tym Polska)

Siedliska: bieluń jest rośliną ruderalną, rośnie na nizinach

W Polsce bieluń dziędzierzawa jest rośliną uprawianą, ale w uprawach roślin do spożycia, bieluń może występować jako chwast.

Zastosowanie:

Kwiaciarstwo: Roślina ozdobna

Zielarstwo: roślina lecznicza.

Surowiec zielarski:

Liść bielunia dziędzierzawy - Folium Stramonii.

Zbiór surowca zielarskiego:

Zbiór liści należy przeprowadzić w czasie kwitnienia rośliny. Surowiec pochodzi przeważnie z upraw. Liście należy suszyć w temperaturze około 50°C.

Przechowywanie surowca: surowiec należy przechowywać w szczelnie zamkniętym naczyniu i chronić przed światłem.

Informacje dotyczące surowca:

Surowiec powinien zawierać co najmniej 0,25% alkaloidów obliczonych jako hioscyjamina.

Surowiec należy do wykazu B. Surowiec jest objęty FP IV.

Skład chemiczny surowca:

Alkaloidy (L-hioscyjamina, racemat hiscyjaminy, hioscyna = skopolamina, atropina), garbniki, flawonoidy i sole mineralne.

Działanie surowca:

Podobnie jak w przypadku Pokrzyku wilczej jagody posiada działanie przeciwskurczowe, nasenne i przeciwbólowe. Surowiec stosowany jest w dychawicy, dusznicy.

Działanie alkaloidów opiera się na porażaniu zakończeń nerwów w układzie nerwowym, co prowadzi do rozkurczenia mięśni gładkich, zahamowania pracy ślinianek, gruczołów potowych i wydzielania soku żołądkowego

Wykorzystywany jest do produkcji leków na chorobę Parkinsona.

Leki/Suplementy/Mieszanki:

Liście:

  1. Astmosan - mieszanka ziołowa stosowana w dychawicy oskrzelowej, w postaci papierosów przeciwastmatycznych, proszków i tytoniu.
  2. Neoastmosan - papierosy.

Zastrzeżenia:

Największa jednorazowa dawka wynosi 0.25 g, a dzienna 0.75 g.

W średniowieczu używany był do wyrobu 'maści czarownic', która po wtarciu w skórę powodowała halucynacje i inne podobne zjawiska.

Ze względu na właściwości trujące, wykorzystywany był do sporządzania trucizn.

Źródło:
  1. . Towaroznawstwo zielarskie. PZWL, Warszawa.
  2. . Leksykon roślin leczniczych. Świat Książki, Warszawa.

Logo internetowy ogród
Data publikacji: 23.4.2017
Data modyfikacji: 30.3.2021
Status: Artykuł otwarty - treść może ulec zmianie w każdej chwili
Menu :