Nazwa gatunkowa: Imbir lekarski - Zingiber officinale Roscoe [1,3]
Angielska nazwa: Common ginger, ginger [1], garden ginger [3]
Inne nazwy: (Kliknij, aby rozwinąć)
Rodzina: Imbirowate - Zingiberaceae [3]
|
|
Imbirowiec lekarski Kłącza stosowane jako przyprawa |
Morfologia:
Wysokość: do 2 m.
Kwiaty: koloru żółto-fioletowego, na pędach kwiatostanowych, kwiatostan kłosowaty.
Owoce: rzadko zawiązuje owoce.
Łodyga: utworzona z liści.
Liście: okrywające pędy, długie, kształtu lancetowatego, .
Nasiona:
Kłącze: koloru beżowego lub brązowo-żółtego, grube, bulwiaste, mięsiste, przełam jaśniejszy, żółknący
Korzenie:
Biologia:
Długość życia rośliny: roślina wieloletnia.
Pokrój: wysoka bylina przypominająca trzcinę.
Kwitnienie:.
Rozmnażanie: głównie wegetatywnie poprzez podział kłączy.
Ekologia:
Pochodzenie: południowo-wschodnia Azja, Chiny, Indie Zachodnie
Uprawa: kraje podzwrotnikowe (rejony tropikalne); Jamajka, Sierra Leone, Nigeria, Malezja, Japonia, Chiny, Indie, Brazylia, Ameryka południowa zachodnie rejony Afryki i Australii. Do Europy środkowej sprowadzany jest Imbir z Indii i Wietnamu.
Siedliska:
Zastosowanie:
- Zielarstwo: roślina lecznicza [1]
- Zielarstwo: roślina przyprawowa [2]
- Przemysł farmaceutyczny - imbir dodawany jest w celu poprawienia smaku i zapachu leków.
- Przemysł kosmetyczny
Zielarstwo
Surowiec zielarski:
Kłącze imbiru Rhizoma Zingiberis
Zbiór surowca zielarskiego:
.
Informacje dotyczące surowca zielarskiego:
Najbardziej ceniony jest surowiec pochodzący z Jamajki ze względu na aromat i słodki smak, natomiast najmniej ceniony jest imbir pochodzący z Afryki.
Skład chemiczny surowca zielarskiego:
Kłącze: [1,2]
- olejek eteryczny (cyneol, borneol, cytral, felandren, kamfen), aldehydy wchodzące w skład olejku eterycznego (gingerol, szogaol, zingeron)
- skrobia
- cukry
- substancje żywicowe
- kwasy organiczne.
Działanie surowca zielarskiego:
Powoduje wydzielanie śliny, poprawia pracę układu trawiennego. Działają przeciwwzdęciowo (wiatropędnie) oraz rozkurczowo łagodząc mdłości i wymioty.
Wyciągi wraz z nalewkami pomagają przy chorobie lokomocyjnej, pobudzają apetyt. Napary z surowca wzmacniają organizm i mają właściwości przeciwbólowe w bólach gardła.
Kulinaria/Przyprawa:
Kłącze imbiru używane jest do przygotowania potraw mięsnych, rybnych, zup, z grzybami, kompotów owocowych i ciast. Wchodzi w skład mieszanki carry. Ostry smak imbiru spowodowany jest obecnością gingerolu. Imbir posiada palący, korzenny smak oraz zapach. Ciekawy smak i aromat imbiru docenili konsumenci orzeźwiających napojów, także kłącze imbiru używane jest do sporządzania likierów, ponczów, soków, piwa imbirowego. Może być stosowany pod postacią zmielonych kłączy lub całych ususzonych, kandyzowanych, marynowanych.
Ciekawostki:
Imbir jako przyprawa zawędrował z Azji do Europy około 2000 lat temu. Miał duże znaczenie w średniowiecznym handlu.
Zdjęcia:
|
|
|
Sproszkowany imbir surowiec |
Sproszkowany imbir surowiec |
Odmiany, gatunki pokrewne i rośliny podobne:
| Miniaturka | Nazwa rośliny |
|---|---|
 | Tatarak zwyczajny - Acorus calamus L. |
 | Słonecznik bulwiasty, Topinambur - Helianthus tuberosus L. |
- Lewkowicz-Mosiej T. . Leksykon roślin leczniczych. Świat Książki, Warszawa.
- Sedo A. Krejca J. . Rośliny źródłem przypraw. PWRiL, Warszawa.
- Zingiber officinale. ITIS. Protokół dostępu: https://www.itis.gov/servlet/SingleRpt/SingleRpt?search_topic=TSN&search_value=42402#null (dostęp 24.12.2016)
