Nazwa gatunkowa: Orzech czarny - Juglans nigra [1]

Wysokość: do 30 metrów, w naturalnym obszarze występowania może osiągnąc wysokość 50 metrów[1] .

Pokrój duże drzewo o szerokiej, luźnej koronie[1].

Kwiaty: Kwiaty są rozdzielnopłciowe. Męskie kwiaty zebrane są w kotki, które wyrastają na rocznych pędach. Kwiaty orzechów zapylane są przez wiatr[1].

Owoce: pozorny kulisty pestkowiec, zwany także orzechem. Pestkowce średnicy 3-5 cm, otoczone są zieloną, szorstką i aromatyczną okrywą, która nie pęka po dojrzeniu. Łupina orzecha jest gruba, z widocznymi bruzdami, barwy czerwonobrązowej. Jądra orzechów nie nadają się do spożycia[1].

Łodyga/Pień/ Gałęzie/Pędy: Kora na dojrzałych osobnikach ciemna i głęboko spękana. Młode pędy owłosione, barwy oliwkowo-zielonej. Starsze pędy grube, z komorowym rdzeniem[1].

Liście: długości 30-60 cm, nieparzystopierzaste, złożone z 15-23 listków, opadające na okres zimy, skrętolegle ustawione, ze specyficznym zapachem po roztarciu. Listki podłużnie jajowate, długości 6-12 cm, z zaookrągloną nasadą i ostrym szczytem, brzegiem piłkowane, blaszka listków jest owłosiona (u młodych liści owłosienie występuje po obu stronach, natomiast u starszych po spodniej stronie).[1].

Nasiona: []

Kłącze: []

Korzenie: korzeń palowy[1]

Inne cechy: []

Biologia

Długość życia rośliny: roślina wieloletnia, zimująca w gruncie w polskim klimacie[1].

Typ/forma życiowa rośliny: roślina zdrewniała, drzewo[1].

Kwitnienie: [].

Pienność: roślina jednopienna, kwiaty żeńskie i męskie występują na tym samym osobniku[1].

Owocowanie: wrzesień-październik (IX-X)[1].

Rozmnażanie: generatywne poprzez nasiona[1].

Ekologia

Pochodzenie:[]

Zasięg terytorialny:Wschodnia część Ameryki Północnej[1]

Siedliska:góry (Appalachy), lasy liściaste składające się z wielu gatunków[1]

Wymagania klimatyczne i glebowe/Uprawa

Stanowisko: słoneczne, nie lubią zacienienia[1]

Podłoże: żyzne, głębokie, przepuszczalne i o odczynie zasadowym. Dobre gleby pod orzechy to: rędziny, lessy, gliniaste i gliniasto-piaszczyste[1]

Nawadnianie: umiarkowane, orzechy lubią mieć dostęp do wilgoci, ale gleba nie może być stale mokra / zalana[1]

Nawożenie: duże, ze względu na silny wzrost, pokaźne rozmiary i obfite owocowanie[]

Rozmnażanie: generatywne poprzez siew nasion, wegetatywnie poprzez szczepienie (szczepienie jest dość trudnym sposobem rozmnażania orzechów)[]

Mrozoodporność: dobra[1]


Orzechy są dość specyficznymi roślinami i ze względu na swoje rozmiary nadają się do parków, zadrzewień krajobrazowych i do dużych ogrodów. Młode osobniki rosną szybko i w związku z tym należy zapewnić im glebę, która zasili je odpowiednią ilość składników pokarmowych, w dodatku gleba powinna głęboka i dawać możliwość rozwoju dla palowego korzenia. Orzechy wydzielają substancję do gleby, która hamuje rozwój innych roślin, dlatego drzewa te sadzi się pojedynczo, z dala od innych roślin.

Zastosowanie

  1. Dendrologia: spis drzew i krzewów
  2. Szkółkarstwo: roślin ozdobnych
  3. Przemysł drzewny, meblarski i stolarstwo: drewno jest ciemne, wartościowe dla meblarstwa[1]

Odmiany, gatunki pokrewne i rośliny podobne:

Miniaturka Nazwa rośliny
Orzech szary Juglans cinerea L. - bardziej wytrzymały na mrozy od J.nigra, orzechy niejadalne
juglans regiaORzech włoski Juglans regia L. - średniej wysokości drzewo o jadalnych jądrach owoców, roślina sadownicza, chwast drzewny
Źródło:
  1. . Drzewa i krzewy dla terenów zieleni. PWRiL, Warszawa.
Menu :