Nazwa gatunkowa: Naparstnica wełnista - Digitalis lanata Ehrh. [3,4]

Angielska nazwa: Grecian foxglove [3,4]

Rodzina: Babkowate - Plantaginaceae[4], dawniej Trędownikowate - Scrophulariaceae[3]

Morfologia:

Wysokość: do 120 cm [2].

Kwiaty: koloru bladożółtego, wewnątrz brunatne. Kielich jest owłosiony. Typ Kwiatostanu - wydłużone grono . Korona dzwonkowata, 2 wargowa[2].

Owoce: dwuklapowa, jajowata torebka [2,3].

Nasiona: jasnobrunatne [3].

Łodyga: wyprostowana [2], owłosiona . Łodyga wyrasta w drugim roku wegetacyjnym [3]

Liście: lancetowate, wąskie, jasnozielone. Długość liści przyziemnych do 25 cm i szerokość do 4,5 cm, łodygowe liście są trochę mniejsze. Blaszka u szczytu jest ostro zakończona, całobrzega lub rzadko piłkowana. Na stronie dolnej widoczne są uwypuklenia nerwu głównego i nerwów bocznych. Powierzchnia dolna jest błyszcząca, prawie naga []. W pierwszym roku naparstnica wykształca tylko rozetę długich, lancetowatych liści [3].

Korzenie: wiązkowe, gęste.

Biologia:

Długość życia rośliny: dwuletnia [3] lub wieloletnia [2].

Pokrój: roślina zielna o wyprostowanej, wzniesionej łodydze.

Kwitnienie: czerwiec - wrzesień (VI- IX) [], czerwiec lipiec (VI-VII) [2].

Rozmnażanie: generatywne - poprzez nasiona .

Ekologia.

Pochodzenie: południowo-wschodnia Europa.

Zasięg terytorialny: Bałkany, Azja Mniejsza [3], dorzecze Dunaju [2]

Siedliska: gleby wapienne [2].

Uprawiana jako roślina lecznicza, również na terenie Polski [3].

Uprawa/Ochrona:

Stanowisko: słoneczne, lekko zacienione

Podłoże: zasobne w wapń.

Naparstnica wełnista jest łatwiejsza w uprawie w naszym klimacie niż Naparstnica purpurowa.

Zastosowanie:

Zielarstwo: Roślina lecznicza [2,3]

Przemysł farmaceutyczny.

Surowiec zielarski:

Liść naparstnicy wełnistej - Folium Digitalis lanatae opisana w (FP IV) [2,3].

Zbiór surowca:

Temrin zbioru: w drugim roku uprawy na początku kwietnia [1].

Należy szybko go wysuszyć w temperaturze nie przekraczającej 30°C lub w 100°C tylko przez godzinę [1].

Surowiec należy przechowywać w hermetycznych naczyniach [1].

Informacje dotyczące surowca:

Zapachu brak, smak gorzki i odrażający [1].

Surowiec należy do wykazu B. Surowiec był opisany w FP IV [1].

Skład chemiczny surowca:

Glikozydy kardenolidowe (lanatozyd A, B, C, D i E), związki digitanolowe (diginina, digacetyna), glikozydy wtórne (digoksyna, acetylodigoksyna, dezacetylolanatozyd) związki antrachinonowe, flawonoidy (luteolina, skutelareina), saponiny steroidowe pochodne spirostanu (digitonina, gitonina), antranoidy (digitoluteina) [1,2,3]

Lanatozyd A i B różnią się niewiele od glikozydów naparstnicy purpurowej, natomiast lanatozyd C posiada silniejsze działanie.

Działanie:

Glikozydy zawarte w naparstnicy wykazują działanie nasercowe, silniejsze niż w przypadku naparstnicy purpurowej, choć glikozydy naparstnicy wełnistej kumulują się w mięśniu sercowym w mniejszym stopniu. Działanie nasercowe surowca opiera się na zmniejszeniu częstotliwości skurczu serca oraz jego wzmocnienia, przez co serce pomiędzy skurczami "odpoczywa" [1]. Wpływ glikozydów na serce ma także pośredni wpływ na obniżenie ciśnienia krwi oraz na usuwanie obrzęków i zastojów żylnych [3]. Szybkie działanie Lanatozydu C przypomina działanie strofantyny. Liście wykazują też działanie moczopędne.

Formy stosowania:

Napary, nalewki, preparaty z wyciągami z liści (bez substancji balastowych).

Leki/suplementy/mieszanki:

  • Digoxin - tabletki i ampułki [1].
  • Lanatosid C - tabletki, ampułki i krople (syn. Cedilanid) [1].

Zastrzeżenia:

Roślina trująca [2]

Największa jednorazowa dawka surowca wynosi 0,2 g, dzienna 1 g.

Odmiany i gatunki pokrewne:

Naparstnica purpurowa - Digitalis purpurea L. - roślina lecznicza i ozdobna.
Naparstnica zwyczajna digitalis grandifloraNaparstnica zwyczajna Digitalis grandflora Mill.
Lak pospolity zdjęcieLak pospolity Cheiranthus cheiri L. - ozdobna bylina z rodziny kapustowatych, wykazuje podobne działanie nasercowe, co naparstnica
Źródło:
  1. . Towaroznawstwo zielarskie. PZWL, Warszawa.
  2. . Przewodnik do oznaczania krajowych roślin zielarskich. PWRiL, Warszawa.
  3. . Leksykon roślin leczniczych. Świat Książki, Warszawa.
  4. Digitalis lanata. ITIS. Protokół dostępu: http://www.itis.gov/servlet/SingleRpt/SingleRpt?search_topic=TSN&search_value=33583 (11.11.2015)
Menu :