Nazwa gatunkowa: Ogórecznik lekarski - Borago officinalis L. [1]
Rodzina: Ogórecznikowate - Boraginaceae
Morfologia:
Wysokość: do 60 cm [1].
Kwiaty: okazałe zwisające, w kształcie gwiazdek, koloru niebieskiego lub białego. Płatków korony 5, działek 5 .
Owoce: .
Łodyga: .
Liście: odziomkowe są długoogonkowe, eliptyczne, górne są krótkoogonkowe lub siedzące. Liście oraz cała roślina jest silnie owłosiona. Po roztarciu liści uwalnia się silny i piękny aromat świeżych ogórków, który poprawia zapach potraw i wzmaga apetyt.
Nasiona:
Korzenie:
Biologia:
Długość życia rośliny: roślina jednoroczna.
Pokrój: wzniesiona roślina zielna.
Kwitnienie: maj - wrzesień (V-IX), czasami nawet do listopada [1?,2].
Rozmnażanie: siew nasion.
Ekologia:
Pochodzenie: Europa południowa, Afrykańskie wybrzeże Morza Śródziemnego.
Zasięg terytorialny:
Siedliska:
Uprawa:
Stanowisko: słoneczne, znosi niewielkie zacienienie
Podłoże: żyzne, próchniczne, umiarkowanie wilgotne
Termin siewu: początek kwietnia
Zielarstwo
Surowiec zielarski:
Ziele lub kwiatostany - Herba boraginis.
Liście - Folium plantaginis.
Kwiaty - Flos plantaginis.
Zbiór surowca zielarskiego:
Zrywa się całe kwiatostany tuż przy ziemi, usuwa dolne liście i suszy w cieniu.
Skład chemiczny surowca zielarskiego:
Śluz zawarty we wszystkich częściach rośliny, garbniki, saponiny, żywice, wapń, kwas krzemowy (2%), witamina C.
Działanie surowca zielarskiego:
Moczopędne, słabo przeczyszczająco, przeciwzapalnie.
W medycynie ludowej stosuje się wywar z młodych liści i kwiatów dla "oczyszczenia krwi", wzmocnienia serca i nerwów, przeciwko kaszlowi i bólom reumatycznym.
Przyprawa:
Świeże liście mają delikatny zapach i smak orzeźwiający., przypominający ogórki z dodatkiem cebuli. Z młodych liści przygotowuje się sałatkę lub przyrządza podobnie jak szpinak. Liście są dobrym dodatkiem do sałatki ogórkowej i kwaszonych ogórków, zielonej sałaty, sałatki ziemniaczanej i sosów.
Odmiany i gatunki pokrewne:
Żywokost lekarski - Symphytum officinale - roślina lecznicza do użytku zewnętrznego, podobny pokrój. | |
Żmijowiec zwyczajny - Echium vulgare L. |
- Sedo A. Krejca J. 1987. Rośliny źródłem przypraw. PWRiL, Warszawa.
- Doświadczenia własne: Aleksander Skrzyński (30.10.2015)