Internetowy Ogród - z pasji do Ogrodnictwa

Pędzenie szczypiorku umożliwia zaspokojenie zapotrzebowania na tę roślinę przyprawową od późnej jesieni do wiosny. Szczypiorek można pędzić w pomieszczeniach ogrzewanych oraz nieogrzewanych [Lityński 1974].

Do pędzenia należy wybrać kępki mające dwa lata, gdyż wydają one najlepszy plon. Szczypiorek do pędzenia można zakupić od innego producenta lub przygotować go w uprawie gruntowej. Uprawa gruntowa szczypiorku polega na wysianiu nasion na wiosnę do uprzednio przygotowanej i nawiezionej obornikiem gleby w rzędy co 20-15 cm. Wiosną następnego roku szczypiorek wykopuje, dzieli i wysadza się w rozstawie 20x20 cm na uprzednio nawiezione obornikiem zagony zagony. Nawożenie obornikiem zwykle wykonuje się w dawce 30-40 t/ha w obydwu latach uprawy. Dodatkowo stosuje się nawożenie mineralne {dokończ} [Lityński 1974].

Do pędzenia, oprócz dwuletniego szczypiorku, możemy zastosować jednoroczny szczypiorek. Jednoroczny szczypiorek do pędzenia otrzymuje się poprzez wysianie nasion w lutym lub marcu do ciepłego inspektu, po czym wysadza się go w maju do gruntu, w rozstawie 20x10-15 cm. Nawożenie i przygotowanie gleby jest bardzo podobne jak w uprawie dwuletniej [Lityński 1974].

Na jesień wykopuje się kępy, skraca się szczypior i podsusza lekko na powietrzu. Ważne jest, aby szczypiorek poddać lekkiemu przemrożeniu, które ma na celu przyspieszenie okresu spoczynku. Po przemrożeniu szczypiorek przechowuje się w temperaturze niższej niż 0˚C [Lityński 1974].

Odmianą szczypiorku najczęściej uprawianą i pędzoną jest Erfucki Olbrzymi [Lityński 1974]. Jest szczypiorek o drobnym szczypiorze [Cegłowski i in. 1975]. Dawniej była to jedyna odmiana dostępna na rynku [Cholewińska 1964].

Szczypiorek można pędzić przez całą zimę, ponieważ ma małe wymaganie świetlne. Szczypiorek pędzi się w temperaturze 20-30˚C, choć szczypior może wyrastać już w 15˚C. Podłoże lub gleba zastosowana do pędzenia powinny być stale umiarkowanie wilgotne, a wilgotność powietrza w pomieszczeniach powinna wynosić 70-75%. Po wyjęciu szczypiorku z przechowalni moczy się go w ciepłej wodzie o temperaturze 40˚C przez 10-12 godzin. Po moczeniu w ciepłej wodzie szczypiorek sadzi się w podłożu grubości 10-12 cm. W czasie pędzenia szczypiorek zasila się 0,5 roztworem saletry amonowej i siarczanu potasu. Podczas pędzenia należy zapewnić roślinom dostęp świeżego powietrza [Lityński 1974].

Ścinanie szczypioru wykonuje się co 3-4 tygodnie. Można dokonać do trzech zbiorów szczypiorów podczas pędzenia. Po ścięciu szczypior oczyszcza się z żółtych i uszkodzonych liści, wiąże w pęczki i umieszcza w ażurowych skrzynkach [Lityński 1974].