Nazwa gatunkowa: Dąb czerwony - Quercus rubra [1,2]

Inne nazwy: (kliknij, aby rozwinąć)

Rodzina: Bukowate - Fagaceae [1,2]

Systematyka: (kliknij, aby rozwinąć)

Morfologia

Wysokość: do 25 m [2] .

Pokrój drzewo o szerokiej koronie [2].

Kwiaty: Męskie kwiaty zebrane są w kwiatostan w postaci zwisających, wąskich kotek. Kwiaty żeńskie zebrane są w kłosokształtny kwiatostan. Okwiat (m) jest pojedynczy, niewielki. Kwiaty dębów zapylane są przy pomocy wiatru [2].

Owoce: szeroko-jajowaty lub prawie kulisty orzech średnicy 2,5-3 cm, ze zdrewniałą czapeczką lub miseczką (cupula). Czapeczki są płytkie, talerzykowate, pokryte omszonymi łuseczkami, osadzone na krótkich szypułkach [2].

Łodyga/Pień/Pędy: Kora młodych osobników jest szarawa, gładka, natomiast na starszych okazach jest pokryta bruzdami [2].

Liście: odwrotnie jajowate lub szerokoeliptyczne, nagie, ale z kępami brązowych włosków przy kątach nerwów od spodu liści, długości do 25 cm i szerokości do 15 cm, pierzasto unerwione, z ostro zakończonymi klapami i głębokimi wcięciami, dochodzącymi do połowy szerokości liścia, krótkimi ogonkami. Klap liścia może być od 7 do 11. Klapy odchylone są pod ostrym kątem i są grubo ząbkowane. Liście ustawione są skrętolegle. Pąki liściowe okryte licznymi łuskami, wyrastają na końcach pędów. Liście dębu czerwonego są z wierzchu ciemnozielone, a od spodu są szarawe, jaśniejsze, żółtawozielone. Jesienią liście przebarwiają sie na kolor czerwono-brązowy, lub czerwony. Ulistnienie u dębu czerwonego jest obfite. Opadające jesienią liście dębu czerwonego mogą przyczynić się do wytworzenia warstwy ściółki, bogatej w próchnicę [2].

Biologia

Długość życia rośliny: roślina wieloletnia, zimująca na zewnątrz w polskich warunkach klimatycnzych[].

Typ/forma życiowa rośliny: roślina zdrewniała, drzewo [2].

Kwitnienie: [].

Pienność: roślina jednopienna [2].

Owocowanie: [].

Rozmnażanie: generatywnie poprzez nasiona (żołędzie) lub wegetatywnie poprzez szczepienie [2].

Ekologia

Pochodzenie:Ameryka Północna []

Zasięg terytorialny:wschodnie rejony Ameryki Północnej (Nowa Szkocja - Alabama - Teksas) [2]

Siedliska:lasy mieszane, stanowiska o świeżych, przepuszczalnych glebach [2]

Dąb czerwony pojawił się w uprawie w Europie na początku XVIII w. Swoją popularność w wielu krajach dąb czerwony zawdzięcza szybkiemu wzrostowi i niskim wymaganiom glebowym [2]

Uprawa

Stanowisko: docelowe stanowisko powinno być słoneczne lub lekko ocienione[]

Podłoże: nie ma specjalnych wymagań, dąb czerwony może rosnąc na glebach ubogich, piaszczystych i żwirowatych, jednak najlepiej rośnie na glebach żyznych, umiarkowanie wilgotnych i przepuszczalnych [2]

Nawadnianie: dęby są odporne na suszę[2]

Nawożenie: []

Rozmnażanie: Dęby czerwone uznaje się za łatwe w rozmnażaniu. Dęby zwykle rozmnaża się przez nasiona (żołędzie), które wysiewa się zaraz po zbiorze lub po odpowiednim przechowaniu - na wiosnę. Jesienny termin wysiewu niesie za sobą ryzyko, gdyż nasiona dębu przez okres zimy mogą zostać zjedzone przez zwierzęta. Nasiona przechowuje się w wilgotnym piasku. Przesuszone żołędzie tracą zdolność kiełkowania. Siewki wytwarzają korzeń palowy i powinny być szkółkowane, gdyż później gorzej się przyjmują. Szczepienie dębów przeprowadza się pod koniec zimy lub na początku wiosny [2]

Mrozoodporność: dobra[2]


Dęby dobrze czują się w miastach (są odporne na zanieczyszczenia powietrza) i dopóki mają dobre stanowiska, to mogą stanowić jedną z większych atrakcji w parkach, zieleńcach, skwerach. Dęby charakteryzują się rozległymi, regularnymi koronami i bardzo dobrze prezentują się jako pojedyncze osobniki oraz w grupach drzew liściastych (lipy, klony, buki)[2].

Choć dęby są dużymi drzewami, to charakteryzują się wolnym wzrostem i długowiecznością w stosunku do innych rodzajów drzew.[2].

Zastosowanie

  1. Dendrologia: spis drzew i krzewów; Dąb nadaje się do zadrzewień krajobrazowych, na terenach wiejskich, do nasadzeń przydrożnych [2]
  2. Przemysł drzewny i meblarski - drewno dębów posiada dobrą wytrzymałość, jest twarde [2]
  3. Zalesianie terenów o słabych glebach i rekultywacja terenów zdegradowanych (poprzemysłowych)[2]

Ciekawostki:

Podobizny liści dębu czerwonego widnieją na awersie polskich monet: 1 grosz, 2 grosze i 5 groszy. Wiele osób uznaje użycie liści gatunku, który pochodzi z Ameryki Północnej, na polskich monetach za niestosowne.

Odmiany, gatunki pokrewne i rośliny podobne:

Miniaturka Nazwa rośliny
Dąb czerwony 'Aurea' Quercus rubra 'Aurea' - odmiana żółtolistna, młode liście są złocistożółte, poźniej stają się jasnozielone, wzrost słabszy niż u gatunku, odmiana efektowna, ale nadaje się do odważnych kompozycji (barwne grupy) [2]
Dąb szypułkowy pokrój Quercus roburDąb szypułkowy Quercus robur L.
Źródło:
  1. Quercus rubra. ITIS. Protokół dostępu: (dostęp )
  2. 1991. Drzewa i krzewy dla terenów zieleni. PWRiL, Warszawa.
Menu :