Nazwa gatunkowa: Świerk biały - Picea alba (Moench) Voss. [1,2]

Inne nazwy:

Rodzina: Sosnowate - Pinaceae [1,2]

Morfologia

Wysokość: do 30 m. W Polsce świerki białe osiągają niższą wysokość [1]

Pokrój Pokrój korony jest stożkowaty, regularny. U młodych osobników gałęzie boczne są wzniesione, jednakże u starszych osobników boczne gałęzie mogą opadać, przez co pokrój traci na regularności [1].

Kwiaty: żeńskie; w postaci szyszeczek, przed dojrzeniem jasnozielone, po dojrzeniu jasnobrązowe, wyrastają pojedynczo na końcach zeszłorocznych gałęzi, najczęściej w górnej części korony drzewa, u nasady złożone z wieńca łusek zachodzących na siebie w sposób dachówkowaty. Szyszki są wydłużone, zwisające, cylindryczne, długości 3,5-6 cm i średnicy 2 cm. Szyszki dojrzewają w tym samym roku, w którym nastąpiło kwitnienie. Łuski szyszek są jajowato-klinowate, całobrzegie. Szyszki po dojrzeniu nie ulegają nagłemu rozsypaniu się i opadają z drzewa podczas jesieni lub zimy. Najwięcej szyszek wydają starsze, ponad 20-letnie okazy [1].

Owoce: .

Łodyga/Pień/Pędy: Pień prosty, wzniesiony. Pędy odchodzące od pnia zebrane są w okółkach. Kora koloru szaro-brązowego, ma tendencję do złuszczania się w postaci niewielkich płatów. Młode pędy są nagie, szare z niebieskawym nalotem. U osobników rosnących samotnie gałęzie z pierwszych rzędów pozostają, przez co drzewo zachowuje stożkowaty, regularny kształt. Powierzchnia pędów jest zwykle koloru czerwono-brązowego, przy czym może być naga lub owłosiona, bruzdowana i szorstka (szczególnie po uschnięciu i opadnięciu igieł) [1].

Liście: Liście przekształcone są w igły, które w przekroju są romboidalne. Charakterystyczną cechą igieł, dzięki której można odróżnić świerka od innych drzew iglastych, jest ich ostre i twarde zakończenie. Igły posiadają barwę sinozieloną, osiągają długość 10-18 mm. Po roztarciu igieł uwalnia się nieprzyjemny, intensywny zapach. Na igłach pojawiają się także jaśniejsze paski z aparatami szparkowymi. Igły na wyrastają spiralnie wokół gałązek. Pączki nie są pokryte żywicą. Przy szczytowym pączku na pędzie występują również pączki boczne w liczbie 2-5 sztuk. [1].

Nasiona: ze skrzydełkami [1]

Korzenie:

Inne cechy: gatunek jest dość zmienny, a także posiada wiele ciekawych odmian [1]

Biologia

Długość życia rośliny: roślina wieloletnia, zimująca w polskich warunkach [1] .

Typ rośliny: drzewo [1].

Kwitnienie: kwiecień-maj (IV-V)[1].

Pienność: roślina jednopienna [1].

Rozmnażanie: generatywnie poprzez nasiona, wegetatywnie poprzez sadzonki [1].

Ekologia

Pochodzenie: Ameryka Północna, Kanada [2].

Zasięg terytorialny: Ameryka Północna (Labrador, Alaska, Montana, Minnesota, Nowy Jork) od tundry kanadyjskiej aż do prerii na południu. Świerk pojawia się w lasach aż do wysokości 1500 m n.p.m.[1].

Siedliska: lasy świerkowe, lasy mieszane z P. nigra, P. rubra, Abies balsamea, Larix laricina, Populus tremuloides, Betula papyrifera [1].

Uprawa

Stanowisko:

Podłoże: żyzne, gliniaste, mogą rosnąć również na skalistym podłożu. Świerki są dość wymagające w stosunku do podłoża. Świerki posiadają wysoką tolerancję na gleby kwaśne. Na glebach zbyt wilgotnych świerki wykształcają zbyt płytki system korzeniowy i mogą ulegać wyleganiu [1].

Nawadnianie: dobre, chociaż znacznie lepiej znoszą mrozy niż susze. Świerki lubią umiarkowaną wilgotność podłoża oraz powietrze o wysokiej wilgotności [1]

Nawożenie:

Mrozoodporność: dobra [1]

Świerki są mało wrażliwe na wysadzanie na miejsce stałe do wieku 5-7 lat, po tym okresie nie zaleca się ich przesadzania [1].

Świerki podobnie jak jodły nie lubią zanieczyszczonego powietrza, dlatego nie należy sadzić świerków przy zakładach przemysłowych i szlaków komunikacyjnych o dużym natężeniu ruchu [1]

Zastosowanie

  1. Dendrologia; tereny zieleni - Świerk jest jednym z najpopularniejszych gatunków sadzonych w parkach i zieleńcach.[1]
  2. Szkółkarstwo ozdobne [1]
  3. Przemysł celulozowo-papierniczy [1]
  4. Przemysł budowniczy [1]
  5. Choinka, drzewko świąteczne
  6. Roślina stosowana na żywopłoty [1]
  7. Ochrona szlaków komunikacyjnych przed śniegiem [1]

Ciekawostki:

W Europie świerk biały pojawił się dopiero na początku XVIII wieku.

Odmiany, gatunki pokrewne i rośliny podobne:

Świerk biały odmiana zachodnia Picea alba var. albertiana Fitschen, syn. P. albertiana (S. Br.) Sarg.[1]
Świerk ConicaŚwierk biały 'Conica' Picea glauca 'Conica'
Świerk biały 'Conica Nana' Picea glauca 'Conica Nana'
Świerk biały EchiniformisŚwierk biały 'Echiniformis' Picea glauca 'Echiniformis'
Świerk biały LaurinŚwierk biały 'Laurin' Picea glauca 'Laurin'
Świerk pospolity Picea abies (L.) Karst. [1]
Świerk gruboigłowy Picea asperata Mast. [1]
Świerk syberyjski Picea obovata (Loud.) Ledeb. [1]
Świerk kaukaski Picea orientalis (L.) Link [1]
Świerk dwubarwny Picea alcockiana (Veitch et Lindl.) Carr [1]
Świerk czarny Picea nigra (Aiton) Link. [1]
Źródło:
  1. . Drzewa i krzewy dla terenów zieleni. PWRiL, Warszawa.
  2. Picea alba. ITIS. Protokół dostępu: (dostęp )
Logo internetowy ogród
Menu :