Nazwa: Cynamonowiec cejloński - Cinnamomum verum J. Presl
Inne nazwy: Cinnamomum zeylanicum Blume
Rodzina: Wawrzynowate - Lauraceae
Morfologia:
Wysokość: 6-12 m.
Pień/Łodyga: Z korowiny młodych pędów otrzymuje się przyprawę - cynamon.
Biologia:
Długość życia rośliny: roślina wieloletnia - drzewo.
Pokrój: wiecznie zielone drzewo
Kwitnienie:.
Rozmnażanie: generatywnie poprzez nasiona.
Ekologia:
Pochodzenie: Cejlon, Brazylia, Jawa
Zasięg terytorialny: j.w. oraz Chiny. Borneo, Sumatra, Mauritius oraz tropikalne rejony Azji.
Siedliska:
Zbiór surowca zielarskiego:
Cynamon pozyskuje się z korowiny zdejmowanej z pędów mających 2-3 lat. Pędy tnie się na 20cm kawałki i oczyszcza z liści. Następnie zdejmuje się z nich korowinę i suszy na słońcu.
Informacje dotyczące surowca zielarskiego:
Cynamon posiada brązowozłocisty kolor. Suszone kawałki podczas suszenia zwijają się w charakterystyczne podwójne rurki. Surowiec posiada charakterystyczny słodki i intensywny zapach. W smaku jest ostry, korzenny, gorzkawy i słodkawy jednocześnie.
Skład chemiczny surowca zielarskiego:
Olejki eteryczne (olejek cynamonowy) mannitol, garbniki, żywice, śluz, szczawian wapnia.
Działanie surowca zielarskiego:
Przyspiesza i poprawia trawienie, wzmaga apetyt.
Przyprawa:
Dobrze harmonizuje się z ostrymi przyprawami. Idealnie nadaje się do słodkich potraw, deserów, ciast, pieczonych jabłek, ryżu na słodko, napoi mlecznych, likierów, grog, poncz, win grzanych, kawy. Można dodać cynamonu także do gotowanych ryb, wołowiny, wieprzowiny, szynek.
Ciekawostki:
Cynamon został rozpowszechniony w Europie w średniowieczu. Handlem tą przyprawą zajmowali się Portugalczycy, Holendrzy i Anglicy.
- Sedo A. Krejca J. . Rośliny źródłem przypraw. PWRiL, Warszawa.