Nazwa gatunkowa: Judaszowiec południowy - Cercis siliquastrum L. [1]
Inne nazwy: Judaszowiec wschodni
Rodzina: Bobowate - Fabaceae, dawniej Motylkowate - Papilionaceae [1]
Morfologia
|
|
Judaszowiec południowy |
Wysokość: dorasta do 10 m (w rodzimych warunkach) [1].
Kwiaty: purpurowo-różowe, zebrane w pęczki, wyrastają ze śpiących pączków na starszych gałęziach oraz konarach (zjawisko zwane kauliflorią). Kwiaty kwitną przed rozwojem liści [1].
Owoce: spłaszczone, suche strąki, długości 10 cm, utrzymują się na drzewie przez zimę [1].
Łodyga: .
Liście: pojedyncze, nagie, skrętoległe, całobrzegie, kształtu okrągłego lub nerkowatego z sercowatą nasadą, z tępym wierzchołkiem, szerokości 7-12 cm [1].
Biologia
Długość życia rośliny: roślina wieloletnia.
Pokrój: krzew o rozłożystej koronie [1].
Kwitnienie: wiosna: kwiecień-maj (IV-V) [1].
Rozmnażanie: generatywnie poprzez nasiona [1].
Ekologia
Zasięg terytorialny: Europa Południowa (obszar śródziemnomorski) [1]
Uprawa
Stanowisko: słoneczne, zaciszne [1].
Podłoże: wapienne, świeże [1].
Nawadnianie: wytrzymały na susze [1].
Nawożenie:
Mrozoodporność: słaba [1]
Gatunek jest sadzony w wielu krajach Europy (Słowacja, Węgry, Austria, Ukraina) aż po Krym i Kaukaz. W Polsce zaleca się sadzenie judaszowca w cieplejszych rejonach kraju [1].
Judaszowiec dobrze znosi warunki miejskie [1].
Judaszowca rozmnaża się z nasion, które należy wysiać w szklarniach lub do skrzyń inspektowych na wiosnę [1].
Zastosowanie
- Dendrologia: rośliny terenów zieleni
- Szkółkarstwo: szkółkarstwo ozdobne
Zdjęcia:
|
|
|
Judaszowiec południowy |
Judaszowiec południowy Jesienny liść |
Ciekawostki:
Okazy Judaszowca południowego można zobaczyć w Krakowie w Ogrodzie Botanicznym UJ (pomiędzy szklarnią a głównym budynkiem) oraz na kolekcji Wydziału Ogrodniczego UR [2].
- Bugała W. 1991. Drzewa i krzewy dla terenów zieleni. PWRiL, Warszawa.
- Wyjście do Ogrodu Botanicznego w Krakowie (3.9.2014)