Nazwa gatunkowa: Alpinia lekarska - Alpinia officinarum Hance [1,4]

Nazwa angielska: Galangal, Lesser galangal [1,4]

Nazwa francuska: Galanga official, Galanga de la Chine [1]

Nazwa niemiecka: Gagant [1]

Inne nazwy: Galangal [3], Galgant chiński, Alpinia galgant, Galanga, Kardamon dziki , Languas officinarum (Hance) Farw.[4]

Rodzina: Imbirowate - Zingiberaceae [4]

Morfologia:

Wysokość: do 2 m [3].

Kwiaty: zebrane w gronach (w wiechy [3]) na szczycie pędu. Koloru zielonobiałego, pachnące. Symetrii grzbiecistej.

Owoce: mięsista, jagoda o gorzkim smaku [3].

Nasiona: .

Łodyga: .

Liście: pochwiaste i zachodzące na siebie, lancetowate [3], przypominające trzcinę.

Korzenie: bulwiaste, rozgałęzione kłącze [3].

Biologia:

Długość życia rośliny: roślina wieloletnia [3].

Pokrój: bylina

Rozmnażanie: generatywnie przez nasiona.

Ekologia:

Pochodzenie: Tajlandia i południowe Chiny.

Zasięg terytorialny: Chiny: półwysep Lejczou (południowe Chiny) oraz wyspa Hainan, Indochiny, wschodnie wybrzeże Indii, południowa Japonia i Antyle.

Roślina uprawiana Japonii, Chinach, Indiach i na Antylach.

Zastosowanie:

  1. Zielarstwo: Roślina lecznicza.
  2. Zielarstwo: Roślina przyprawowa.
  3. Przemysł spożywczy - może być stosowana jako dodatek do octów.
  4. Przemysł alkoholowy - jako aromat w alkoholach.
  5. Przemysł farmaceutyczny - jako substancja aromatyzująca.

Zielarstwo

Surowiec zielarski:

Kłącze alpinii lekarskiej - Rhizoma Galangae, nazywane także kałganem.

Zbiór surowca zielarskiego:

Zbioru roślin dokonuje się po 10 latach uprawy. Oczyszczone kłącze, kroi się i suszy.

Informacje dotyczące surowca zielarskiego:

Surowcem jest kilkuletnie kłącze. Kłącze jest barwy cynamonobrązowej i posiada silny korzenny zapach, który jest podobny do zapachu imbiru (cytrynowy aromat). Smak ostry, korzenny, piekący.

Surowiec zawiera:

  • olejek eteryczny (cyneol, pinen, eugenol)
  • związki fenolowe (alinina, galanganina), alpniol, galangol (*galganol)
  • flawonoidy
  • garbniki
  • żywice

Działanie:

Pobudza i usprawnia trawienie, łagodzi bóle żołądka oraz pobudza apetyt. Forma stosowania: napary, wyciągi, wywary, nalewki.

Alpinia jest rośliną stosowaną w medycynie ludowej.

W Papui i innych krajach stosowana jest jako środek o działaniu psychodelicznym (stymulant), a także przy przeziębieniach i braku łaknienia [3].

Kulinaria:

Alpinia jako przyprawa:

Stosowana jest w formie sproszkowanej szczególnie w kuchni indyjskiej i indonezyjskiej. Ma bardzo podobne zastosowanie jak imbir [3]. Alpinią można przyprawiać pieczoną wołowinę, która stanie się delikatniejsza i smaczniejsza. Przyprawiać także możemy ziemniaki, potrawy z warzyw, gulasz, ryż, sosy, grzyby, sałatki i ryby. Alpinia jest niezbędną przyprawą w kuchni indyjskiej.

Ciekawostki:

W Europie pojawiła się w średniowieczu jako lek, który został spopularyzowany przez arabskich lekarzy. Dawniej z alpinii przyrządzany był olej. Kłącze alpinii używane jest jako dodatek do mieszanki przyprawowej curry.

Alpinia lekarska może zostać użyta jako psychodeliczny stymulant. Roślina ta wykorzystywana jest przy obrzędach Voodoo [3].

Odmiany i gatunki pokrewne:

  • Alpinia galgant Alpinia galanga (L.) Willd. - W Japonii nasiona tego gatunku używane są jako przyprawa o nazwie "Dziki kardamon".
Źródło:
  1. . Leksykon roślin leczniczych. Świat Książki, Warszawa.
  2. . Rośliny źródłem przypraw. PWRiL, Warszawa.
  3. Trojan E. 2010. Przyprawy. AA s.c., Kraków.
  4. ITIS Standard Report Page: Alpinia officinarum. www.itis.gov. Protokół dostępu: (dostęp )

Logo internetowy ogród
Data publikacji: 1.7.2019
Data modyfikacji: 5.3.2021
Status: Artykuł otwarty - treść może ulec zmianie w każdej chwili
Menu :