Nazwa gatunkowa: Ciemiężyca zielona - Veratrum album L. [1]
Inne nazwy:
Rodzina: Melantkowate - Melanthiaceae [2], Liliowate - Liliaceae [1]
Morfologia
Wysokość: 60-180 cm [1].
Kwiaty: gwiazdkowate, z krótkimi szypułkami, zebrane w wiechowaty kwiatostan. Pręciki posiadają nerkowate pylniki. Słupek z trzema krótkimi szyjkami [1].
Owoce: owłosiona torebka [1].
Łodyga: gruba, owłosiona, ulistniona, [1].
Liście: skrętoległe, spód liści owłosiony, górna powierzchnia liści jest gładka, liście są ostro zakończone, liście dolne; szeroko-eliptyczne, duże, górne; lancetowate [1].
Nasiona: płaskie, oskrzydlone [1]
Biologia
Długość życia rośliny: roślina wieloletnia.
Pokrój: roślina zielna, bylina [1].
Kwitnienie: czerwiec-sierpień (VI-VIII) [1].
Rozmnażanie: .
Ekologia
Pochodzenie:
Zasięg terytorialny: W Polsce występuje w Karpatach Wschodnich i okolicach [1]
Siedliska: wilgotne lasy liściaste, źródła wody, mokre łąki, tereny górzyste [1].
Zastosowanie
Zielarstwo roślina lecznicza [2]
Zielarstwo:
Surowiec zielarski:
Kłącze ciemiężycy Rhizoma Veratri [1].
Działanie:
Przeciwzapalne, znieczulające, wymiotne, przeczyszczające, drażniące na skórę. Zewnętrznie przeciwbólowo, przy zapaleniach i bólach stawów, nerwobólach [1].
Zastrzeżenia:
Surowiec powinien być stosowany pod ścisłą opieką lekarską ze względu na swoją toksyczność [1?].
Odmiany, gatunki pokrewne i rośliny podobne:
| Ciemiężyca zielona Veratrum lobelianum Bernh. - podobne działanie [1] |
- Polakowska M. 1987. Leśne rośliny zielarskie. PWRiL, Warszawa.
- Lewkowicz-Mosiej T. 2003. Leksykon roślin leczniczych. Świat Książki, Warszawa.