Nazwa gatunkowa: Laurowiśnia wschodnia - Prunus laurocerasus L. [1]
Angielska nazwa: Cherry laurel
Inna nazwa: Laurocerasus officinalis Roem. [1]
Rodzina: Różowate - Rosaceae [1,2]
Morfologia
|
|
Laurowiśnia wschodnia |
Wysokość: 4-8 m [zb. 1,].
Pokrój: Liściasty, często wiecznie zielony krzew lub niewielkie drzewo [2]. W Polsce laurowiśnia występuje głównie w postaci krzewów [1].
Szerokość: ponad 8 m.
Kwiaty: średnicy do 8 mm, zakwitają we wzniesionych gronach o długości do 12 cm [1] .
Owoce: barwy czerowono-czarnej. W Polsce laurowiśnia bardzo rzadko zawiązuje owoce [1]. Owoce uznawane są za jadalne [2]
Łodyga/Pędy/Pień: Młode pędy sa nagie i zielone [1].
Liście: zimozielone, kształtu eliptycznego, długości 5-15 cm, całobrzegie z lekko podwiniętym w dół brzegiem. Górna strona liści jest ciemnozielona z połyskiem, dolna - jest jaśniejsza i zmatowiona. Blaszka liściowa jest skórzasta [1].
Nasiona:
Kłącze:
Korzenie:
Biologia
Długość życia rośliny: roślina wieloletnia, zimująca w polskich warunkach.
Typ rośliny: krzew lub niewielkie drzewo [1].
Kwitnienie: maj (V) [1].
Owocowanie: na jesień [2].
Rozmnażanie: generatywnie poprzez nasiona [1], wegetatywnie poprzez sadzonki [1].
Ekologia
Pochodzenie:
Zasięg terytorialny: Europa południow-wschodnia (Bułgaria), Kaukaz, Azja Mniejsza [1]
Siedliska: podszycia lasów liściastych, żyzne i wilgotne gleby [1]
Uprawa
Stanowisko: słoneczne, chociaż najbardziej odpowiednie jest miejsce półcieniste lub osłonięte drzewami [2], znosi silne zacienienie [1]
Podłoże: żyzne i umiarkowanie wilgotne [1], przepuszczalne. Na płytkich, kredowych podłożach krzewy laurowiśni mogą cierpieć na chlorozę [2].
Nawadnianie: zaleca się obfite podlanie przed zimą
Nawożenie:
Mrozoodporność: zależna od odmiany, jednak gatunek nie znosi uciążliwych, suchych zim. Zaleca się zabezbieczanie laurowiśnii na zimę np. obsypywanie krzewu liśćmi, okrywanie siatką lub płótnem, okrywanie gałęziami świerkowymi lub jodłowymi [1]
Rozmnażanie: laurowiśnie rozmnaża się poprzez sadzonki zielne [1]. W krajach o cieplejszym klimacie, gdzie laurowiśnie zawiązują owoce, krzewy te można rozmnażać z nasion [2]
Pielęgnacja: Laurowiśnia co kilka lat wymaga przycięcia, gdyż może się nieładnie rozrosnąć[2]
Zastosowanie
- Roślina ozdobna, szkółkarstwo ozdobne.
- Dendrologia: spis drzew i krzewów [1]
Zdjęcia:
|
|
|
Laurowiśnia wschodnia |
Laurowiśnia wschodnia |
|
|
|
Laurowiśnia wschodnia |
Odmiany, gatunki pokrewne i rośliny podobne:
| Miniaturka | Nazwa rośliny |
|---|---|
| Laurowiśnia wschodnia 'Schipkaensis' Prunus laurocerasus 'Schipkaensis' - odmiana szypkajska. Wys. do 2 m, p. rozłożysty, liście wąskie długości do 12 cm. Kraj pochodzenia: Bułgaria. O. wytrzymała na niskie temp. [1] | |
| Laurowiśnia wschodnia 'Serbica' Prunus laurocerasus 'Serbica' - odmiana serbska. Odmiana ta pochodzi z Serbii. P. kulisty, gałęzie skrócone i wyprostowane. Liście drobne, matowo zielone [1] | |
| Laurowiśnia wschodnia 'Zabeliana' Prunus laurocerasus 'Zabeliana' - odmiana Zabela. Pędy ustawione poziomo. Liście kształtu lancetowatego, wąskie, długości 8-12 cm, jasnozielone. Odmiana stosunkowo wytrzymała na mrozy[1] |
Do laurowiśni podobne są różaneczniki np. Rododendron Smirnowa i azalie.
- Bugała W. 1991. Drzewa i krzewy dla terenów zieleni. PWRiL, Warszawa: 358.
- Prunus laurocerasus. RHS Online. Protokół dostępu: http://www.rhs.org.uk/Plants/13977/i-Prunus-laurocerasus-i/Details (dostęp 7.10.2016)