Nazwa gatunkowa: Bobrek trójlistkowy - Menyanthes trifoliata L. [3-5]
Inna nazwa: trójliść, koniczyna wodna [3], Menyanthes trifoliata var. minor Raf. [4]
Rodzina: Bobrkowate - Menyanthaceae [4]
Morfologia:
Wysokość: .
Kwiaty: korona kwiatu jest biała lub różowa, głęboko wcięta, długości do 14 mm [1,2]. Kwiaty są symetrii promienistej, 5-krotne, kwiaty obupłciowe, krótkoszypułkowe, z dwoma podkwiatkami u nasady [1,2]. Kwiaty zebrane są w groniasty kwiatostan osadzony na bezlistnej łodyżce o długości 15-35 cm, która wyrasta bocznie z kłącza [2]. Pręcików 5, międzyległych [2]. Słupek z długą szyjką i z 2 dzielnym znamieniem [2].
Owoce: okrągławo-jajowata torebka, długości ok 13 mm [2].
Łodyga: .
Liście: złożony, choć jego wygląd przypomina liść trójsieczny (trójdzielny), odziomkowy [zb.1-3]. Listki kształtu okrągławo-odwrotnie-jajowatego, długości 3-10 cm, poszczególne listki siedzące, prawie całobrzegie lub lekko karbowane [1,2].
Nasiona: drobne, spłaszczone, koloru brunatnego [2]
Korzenie: długie, członowane, mięsiste, pełzające kłącze [1,2].
Biologia:
Typ: roślina wieloletnia.
Pokrój: bylina [1-3].
Kwitnienie: maj (V) [2].
Rozmnażanie:.
Ekologia
Pochodzenie:
Zasięg terytorialny: rejony, w których panuje klimat umiarkowany, szczególnie na półkuli północnej [5]. Ameryka północna, Azja, Europa [1]. W Polsce występuje na niżu i na terenach górzystych [2].
Siedliska: rośnie na podmokłych, wilgotnych łąkach, bagnach, moczarach, nad brzegami wód stojących, przy lasach [zb. 1-3].
Zastosowanie:
Zielarstwo: roślina lecznicza [], lecznictwo ludowe [3]
Zielarstwo
Surowiec zielarski:
Liść bobrka - Folium Menyanthidis [1,2,5], synonim Folium Trifolii fibrini[3-5].
Zbiór surowca:
Surowiec należy zbierać przed kwitnieniem rośliny lub (na początku kwitnienia [1], bądź na przełomie maj-czerwiec [2]) i wysuszyć w temperaturze 40°C, w ciemnym i przewiewnym miejscu. Liście zbiera się ręcznie lub kosi się specjalnymi urządzeniami [1,2].
Informacje dotyczące surowca:
Wskaźnik goryczy surowca powinien wynosić co najmniej 300 [1,5]. Zapachu brak, smak wybitnie gorzki [1,2].
Surowiec był objęty w FP IV [1].
Skład chemiczny surowca [zbiorcze 1,2,5]:
- glikozydy ponad 1% (meliatyna, meniantyna, loganina)
- garbniki 3-4%
- saponiny
- kwasy organiczne
- związki flawonoidowe (rutyna, hiperozyd, trifoliozyd)
- związki alklaoidowe (gencjanina)
- i znaczną ilość związków mineralnych (mangan, żelazo, jod)
Działanie surowca:
Surowiec należy do szczerogorzkich ziół - Amora pura lub amara pura [1,5], działa uspokajająco, przeciwgorączkowo, żółciopędnie, antyseptycznie [1]. Bobrek stosowany jest w celu pobudzenia apetytu [3], a także pobudzenia i przyspieszenia przemiany materii. Za czynnik poprawiający przemianę materii w organizmie człowieka sądzi się związki jodu oraz jod zawarty liściach bobrka [5].
Forma stosowania: napary w chorobach przewodu pokarmowego, żołądka, jelit, wątroby, skóry, w migrenie i neurastenii [1,2]. Liście bobrka zaleca się przy niedokwaśności i braku apetytu, a także przy przewlekłym nieżycie żołądka i jelit. Szczególnie preparaty z liści bobrka polecany są dla osób w słusznym wieku, ponieważ mogą usprawnić wchłanianie soli mineralnych i witamin przez układ pokarmowy. W takich przypadkach liście bobrka stanowią lek pomocniczy i poprawiają ogólny stan zdrowia i samopoczucie osób gopotrzebujących[5] W lecznictwie ludowym bobrek w połączeniu z piołunem stosowany jest przy malarii (zimnicy) [3].
Forma stosowania:
Surowiec zielarski (suszone liście) jest bardzo rzadko stosowany per se (bezpośrednio). Zazwyczaj bobrka można znaleźć w wielu specjalistycznych mieszankach [5]
Łyżkę mieszanki z bobrka (3 części), piołunu (1 cz.) i tataraku (1 cz.) zalać szklanką wrzątku i popijać w ilości około 100 ml przed jedzeniem [3].
Leki/suplementy/mieszanki:
- Tinct. amara [5]
- Gastrosan [5]
- Digestosan - Species stomachicae - mieszanka ziołowa [1,5].
Zastrzeżenia:
Podobny do bobrka, bardzo gorzki smak posiada także centuria pospolita (tysiącznik) [3].
Roślina trująca [2].
- Walewski W. . Towaroznawstwo zielarskie. PZWL, Warszawa.
- Polakowska M. . Leśne rośliny zielarskie. PWRiL, Warszawa 74,75.
- Muszyński J. . Roślinne leki ludowe. Ludowa Spółdzielnia wydawnicza, Warszawa.
- Menyanthes trifoliata. ITIS. Protokół dostępu: http://www.itis.gov/servlet/SingleRpt/SingleRpt?search_topic=TSN&search_value=30102 (dostęp 15.5.2016)
- Ożarowski A. . Ziołolecznictwo. PZWL, Warszawa: 189-190.