Nazwa gatunkowa: Oman wielki - Inula helenium L. [2]

Rodzina: Astrowate - Asteraceae, dawniej Złożone - Compositae

Morfologia:

Wysokość: 100-150 cm [1,2].

Kwiaty: koszyczki tworzą baldachogrona [2].

Owoc:

Łodyga: górna część owłosiona, bruzdowana [2].

Liście: dolne: eliptyczne, na łodydze: sercowato-jajowate, obejmujące łodygę, nierówno-ząbkowane, owłosione od spodu [1,2].

Nasiona: .

Korzenie: oman wytwarza korzenie oraz bulwiaste kłącza [1,2]. Korzenie kształtu walcowatego, koloru żółtawo brunatnego. Kłącza są grubsze od korzeni, pierścieniowato lub podłużnie pomarszczone [1].

Biologia:

Typ: roślina wieloletnia.

Pokrój: bylina [2].

Kwitnienie: lipiec-wrzesień (VII-IX) [2].

Rozmnażanie: generatywnie poprzez nasiona.

Ekologia:

Pochodzenie:

Zasięg terytorialny: Europa [1]

Siedliska: w Polsce występuje w rejonach południowych, w zaroślach, na porębach [1].

Zastosowanie:

Zielarstwo: roślina lecznicza [1,2]

Surowiec zielarski:

Korzeń omanu - Radix Inulae, synonim Radix Helenii, Radix Inulae [1]

Informacje na temat surowca::

Surowiec uzyskuje się zazwyczaj z upraw w 2-3 roku od posadzenia roślin [1].

Surowiec jest higroskopijny (pobiera wilgoć z powietrza). Złam nierówny, rogowaty. Zapach swoisty, aromatyczny. Smak palący i gorzki [1].

Surowiec powinien zawierać co najmniej 1,8% olejku eterycznego [1].

Surowiec był objęty w FP IV [1].

Zbiór surowca:

Zbiór jak w większości surowców korzennych przeprowadzamy na jesień. Suszymy surowiec w temperaturze 35°C [1].

Surowiec zawiera:

Olejek eteryczny (alantolakton, izoalantolakton), związki gorzkie, inulina.

Działanie:

Zawarty w surowcu olejek eteryczny działa wykrztuśnie, częściowo żółciopędnie. Wyciąg z korzeni stosowany jest przy nieżytach górnych dróg oddechowych i oskrzeli oraz w nieżytach przewodu pokarmowego i dróg żółciowych. Stosowany jest także jako lek czerwioggubny, w zakażeniach glistami i owsikami [1].

Leki:
  1. Pektosan - mieszanka ziołowa Species pectorales

Odmiany, gatunki pokrewne i rośliny podobne:

Oman łąkowy Inula britannica L. - wys. 15-90 cm, kwiaty żółte, bylina [2]
Oman wierzbolistny Inula salicina L. - wys. 30-60 cm, kwiaty żółte, bylina [2]
Źródło:
  1. . Towaroznawstwo zielarskie. PZWL, Warszawa.
  2. . Przewodnik do oznaczania roślin. PWRiL, Warszawa.
Menu :