Nazwa gatunkowa: Lukrecja gładka - Glycyrrhiza glabra L. [1-3]

Inne nazwy:

Rodzina: Bobowate - Fabaceae [3], dawniej Motylkowate - Leguminoseae

Morfologia:

Wysokość: do 2 m [1].

Kwiaty: drobne koloru liliowego lub białego, zebrane w wyprostowane grona, wyrastają z kątów liści [zb. 1,3].

Owoc: gładki, skórzasty, niepękający strąk [zb. 1,3].

Łodyga: sztywne, rozdzielające się [3].

Liście: liście podobne do liści robinii akacjowej, skórzaste, lśniące [1], ciemnozielone pierzasto-złożone [3].

Nasiona: .

Korzenie: walcowate[1], grube, zdrewniałe, zabarwione wewnątrz na żółty kolor. Ponadto lukrecja posiada rozłogi korzeniowe [3].

Biologia:

Długość życia rośliny: roślina wieloletnia.

Pokrój: drzewo [1] lub bylina [3].

Kwitnienie: .

Rozmnażanie: .

Ekologia:

Pochodzenie: Południowo-zachodnia Azja i Południowa Europa [1].

Zasięg terytorialny: rejony leżące nad Morzem Śródziemnym oraz w południowej i zachodniej Azji (zachodnia część Chin i Mongolii) [3]

Największe plantacje lukrecji zakładane są we wspomnianych wcześniej rejonach jej występowania. W Polsce rzadko spotyka się lukrecję w uprawie [3]

Zastosowanie:

Zielarstwo: roślina lecznicza; stosowana w diecie o obniżonej zawartości cukrów [1,3].

Przemysł farmaceutyczny: wyciągów z korzeni używa się do słodzenia leków [3]

Surowiec zielarski:

Korzeń lukrecji - Radix Glycyrrhizae, synonim Radix Liquiritiae [1,3].

Informacje na temat surowca::

Surowiec stanowią płytko okorowane narządy podziemne (korzenie i rozłogi)

Okorowane korzenie są kształtu podłużnego, walcowatego. Powierzchnia szorstka, włóknista, z widocznymi strzępiącymi się fragmentami włókien. Rozłam długowłóknisty. Barwa surowca intensywnie żółta, Zapachu brak, smak wybitnie słodki, mdły.

Surowiec w handlu występuje w postaci wiórków lub ścinek.

Surowiec był opisany w FP IV [1].

Zbiór surowca:

Surowiec zbieramy późną jesienią lub wczesną wiosną i po okorowaniu suszymy w temperaturze około 35°C [1].

Surowiec należy suszyć w ciemnym i przewiewnym miejscu [1].

Surowiec zawiera:

Korzeń lukrecji: [1,3]

  1. saponiny trójterpenowe - glicyryzyna (sól potasowo-wapniową kwasu glicyryzynowego), kwas glabrykowy, kwas likwirycjowy
  2. węglowodany
  3. asparagina

  4. flawonoidy (likwirytygeninę, izolikwirytygeninę, a także ich glikozydy)
  5. fitosterole
  6. aminokwasy
  7. olejek eteryczny (zawiera kwas heksanowy, anetol, estragol, eugenol)

Działanie:

Surowiec działa wykrztuśne, przeciwzapalnie i przeciwskurzczowo [3]. Lukrecję stosuje się w postaci tabletek, proszków i wyciągów w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy [1], jednak coraz rzadziej, ponieważ gliceryzyna powoduje zatrzymanie wody w organizmie i powstawanie obrzęków (działanie adrenokortykotropowe)[3]. Lukrecję używa się przy nieżytach gardła, oskrzeli trwających znaczny czas oraz przy suchym kaszlu Zwiększa prawie dwukrotnie działanie surowców antrachinonowych [1].

Leki:

  1. Gastro - tabletki, zawierają Extr. Glycyrrhizae, stosowane na nadkwaśności treści żołądkowej, w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy [1].
  2. Gastrogran [1]
  3. Surowiec występuje w mieszankach śluzowych Species Althaeae [1]

Więcej informacji znajdziesz na blogu plantagia.

Kliknij ->Plantagia

Źródło:
  1. Walewski W. 1985. Towaroznawstwo zielarskie. PZWL, Warszawa.
  2. Muszyński J. 1956. Roślinne leki ludowe. Ludowa Spółdzielnia wydawnicza, Warszawa.
  3. 2003. Leksykon roślin leczniczych. Świat Książki, Warszawa149,150.
Menu :