Nazwa gatunkowa: Wilczomlecz dziurawcolistny - Euphorbia hypericifolia L. [1-3]
Inne nazwy:
Rodzina: Wilczomleczowate - Euphorbiaceae [1-3]
Systematyka: (kliknij, aby rozwinąć)
Morfologia
Wysokość: do 60 cm[2,3] .
Pokrój bylina wznosząca się lub rozrastająca się [2,3].
Kwiaty: płatki i kwiaty są małe i niepozorne, natomiast uwagę zwracają białe przykwiatki. W kwiatostanach występuje kwiat żeński otoczony przez wiele męskich[3]. Kwiaty trzmieliny zapylane są przez owady[2].
Owoce: trójklapowa torebka z trzema nasionami[3].
Łodyga/Pień/ Gałęzie/Pędy: [].
Liście: zielone, podłużnie eliptyczne, szczyt tępy, z włoskami na brzegach, długości 3-8 cm, szerokość do 3 cm[3].
Nasiona: []
Korzenie: zawierają lateks[]
Inne cechy: roślina może być trująca, jak większość gatunków z rodziny wilczomleczowatych[2]
Biologia
Długość życia rośliny: roślina roczna lub wieloletnia, niezimująca w gruncie w polskim klimacie[2,3].
Typ/forma życiowa rośliny: roślina zielna, roczna lub bylina[2].
Kwitnienie: od wiosny do jesieni[3].
Owocowanie: [].
Rozmnażanie: generatywnie poprzez nasiona[2].
Ekologia
Pochodzenie:tropikalne kraje Ameryki[2]
Zasięg terytorialny:tropikalne i subtropikalne kraje Ameryki od Argentyny aż do południowych stanów USA[2]
Siedliska:przydroża, kamieniste brzegi strumieni i rzek, pola uprawne, wzniesienia do 600 m n.p.m[2]
Wilczomlecz dziurawcolistny stanowi chwast w uprawach [2]
Uprawa
Stanowisko: słoneczne ze światłem rozproszonym lub półcieniste[3]
Podłoże: dowolne, dobrze zdrenowane[3]
Nawadnianie: roślina odporna na okresy suszy[3]
Nawożenie: niskie[]
Rozmnażanie: poprzez siew nasion[2]
Mrozoodporność: brak, strefa 10a-11b[3]
Zastosowanie
- Kwiaciarstwo: roślina ozdobna: w naszym klimacie jako roślina doniczkowa, w cieplejszym klimacie jako roślina na bordery, do ogrodów skalnych i wiejskich, do pojemników zwykłych i wiszących [3]
- Zielarstwo: roślina lecznicza
Zielarstwo:
Surowiec zielarski:
Liście trzmieliny Folium
Korzenie trzmieliny Radix
Surowiec zawiera:
-sterole (tarkserol, β-sitosterol, stigmasterol, kampestol) [2]
-flawonoidy (kemferol, kwercytyna, ramnetyna) [2]
-kwas elagowy [2]
-lateks [2]
Działanie i stosowanie surowca zielarskiego:
Trzmielinę w niektórych krajach Ameryki stosuje się przy problemach z układem trawiennym (głównie żołądkiem i jelitami). Ponadto napary i odwary stosuje się krwawieniach miesięcznych, rzeżączce, białaczce, zapaleniu płuc i oskrzeli. Lateks z korzeni zabezpiecza rany i uszkodzenia skóry. Kąpiel z ddoatkiem wywaru z liści podobno pomaga w bólach głowy[2]
Leki/Suplementy/Mieszanki:
W Stanach Zjednoczonych trzmielinę można kupić w formie tabletek lub proszku, które pomagają w zaburzeniach trawienia[2]
Zastrzeżenia:
Roślina toksyczna. Kontakt z rośliną powoduje poparzenia skóry , a jeżeli jej sok dostanie się do oczu, to może spowodować chwilowy lub trwały zanik wzroku [2,3]
- ITIS Standard Report Page: Euphorbia hypericifolia. ITIS. Protokół dostępu: https://www.itis.gov/servlet/SingleRpt/SingleRpt?search_topic=TSN&search_value=28083#null (dostęp 9.6.2019)
- Euphorbia hypericifolia. Useful Tropical Plants. Protokół dostępu: http://tropical.theferns.info/viewtropical.php?id=Euphorbia+hypericifolia (dostęp 9.6.2019)
- Euphorbia hypericifolia. North Carolina Extension Gardener Plant Toolbox. Protokół dostępu: https://plants.ces.ncsu.edu/plants/euphorbia-hypericifolia/ (dostęp 25.3.2021)