Nazwa gatunkowa: Drapacz lekarski - Cnicus benedictus L.

Rodzina: Astrowate - Asteraceae, starsza nazwa rodziny Złożone - Compositae.

Morfologia:

Wysokość: .

Kwiaty: duże koszyczki znajdujące się na szczytach łodygi. Posiadają jajowaty kształt, stosunkowo duże, otoczone podsadkami zielonymi, na brzegach kolczastymi. Kwiaty rurkowe, schowane w okrywie, umieszczone na płaskim osadniku są opatrzone plewkami o jedwabistym połysku. W kwiatach zalążnia jest wygięta, biaława, uwieńczona puchem kielichowym.

Owoce: .

Łodyga: silna, rozgałęziona, podłużnie bruzdowana. Łodygi są zielone oraz czerwono zabarwione.

Liście: lancetowate lub jajowate, na brzegach kolczasto ząbkowane, owłosione dwustronnie.

Biologia:

Długość życia rośliny: jednoroczna.

Pokrój:.

Kwitnienie: lipiec - sierpień (VII - VIII).

Rozmnażanie:.

Ekologia:

Pochodzenie: kraje leżące nad Morzem Śródziemnym

Zasięg terytorialny: Południe Europy. W Polsce uprawiana tylko do celów leczniczych

Siedliska:

Zastosowanie:

Zielarstwo: roślina lecznicza.

Surowiec zielarski:

Ziele drapacza lekarskiego - Herba Cnici bendicti.

Zbiór surowca zielarskiego:

Zbierane są liście i kwitnące szczytowe części rośliny (zbiór podczas kwitnienia rośliny). Suszenie surowca odbywa się w suchym, przewiewnym i ciemnym miejscu.

Informacje dotyczące surowca zielarskiego:

Wskaźnik goryczy surowca powinien wynosić co najmniej 20.

Ziele drapacza ma zapach swoisty, smak wybitnie gorzki.

Skład chemiczny surowca zielarskiego:

Knicyna, śluz, garbniki.

Działanie surowca zielarskiego:

Podobne do ziela centurii. Stosowane w zaburzeniach trawiennych. Forma stosowania surowca: odwary.

Leki/Suplementy/Mieszanki:

  • Digestosan - Species stomachicae
Źródło:
  1. Walewski W. Towaroznawstwo zielarskie. Warszawa: PZWL, 1985.
Menu :