Nazwa gatunkowa: Ipekakuana prawdziwa - Carapichea ipecacuanha

Inne nazwy: Wymiotnica prawdziwa, Cephaelis ipecacuanha (Brot.) Tussac Cephaelis acuminata H. Karst.

Rodzina: Marzanowate - Rubiaceae Juss.

Morfologia:

Korzenie: barwy szarawobrunatnej, powyginane, grubości około 2,5 mm, na powierzchni posadają zgrubienia o różnym paciorkowatym kształcie.

Biologia:

Typ: krzew - roślina wieloletnia

Pokrój: krzew wiecznie zielony.

Kwitnienie:

Rozmnażanie:

Ekologia:

Zasięg terytorialny: wilgotne lasy Brazylii

Uprawy:Brazylia, Indie, Cejlon.

Zastosowanie:

Zielarstwo: Roślina lecznicza.

Surowiec zielarski:

Korzeń ipekakuany - Radix Ipecacuanhae, synonim Korzeń wymiotnicy - Radix Cephaelidis.

Zbiór surowca zielarskiego:

Surowiec można pozyskiwać prawie cały czas oprócz deszczowych pór.

Informacje dotyczące surowca zielarskiego:

Surowiec powinien zawierać co najmniej 2% alkaloidów, obliczonych jako emetyna.

Kora jest krucha i często odpada, pokazując wewnętrzną zdrewniałą część osiową. Złam prawie równy, zapach słaby, swoisty, smak gorzki.

Surowiec jest objęty FP IV. Surowiec należy do wykazu B.

Skład chemiczny surowca zielarskiego:

Alkaloidy(emetyna, cefelina i inne), saponiny, garbniki.

Działanie surowca zielarskiego:

Dzięki alkaloidom zawartym w surowcu i od ich dawki surowiec będzie miał różne działanie. Przy małych dawkach wykazuje działanie wykrztuśne, przy większych dawkach (powyżej 2g) może doprowadzić do wymiotów.

Zawarta w surowcu emetyna działa zabójczo na fomry wegetatywne pełzaka czerwonki (Entamoeba histolytica), również stosowana jest w innych schorzeniach pierwotniakowych.

Formy stosowania:

Napary - Infusium Rad. Ipecacuanhae - 0,5/200,0

Nalewki - Extractum Ipecacuanhae siccum - można z niego przyrządzić Infusium Ipecacuanhae. Sposób przygotowania preparatów należy uzgodnić z lekarzem. Należy pamiętać, że 1 g wyciągu opdowiada 1g korzenia ipekakuany.

Zastrzeżenia:

Surowiec przy dawkach powyżej 2 gramów powoduje wymioty. Maksymalna dzienna dawka surowca wynosi 4g i nie należy jej przekraczać.

Przy proszkowaniu surowca należy chronić oczy, nos i usta.

Źródło:
  1. Władysław Walewski, Towaroznawstwo zielarskie, PZWL, Warszawa, 1985.
Menu :