Nazwa gatunkowa: Aukuba japońska - Aucuba japonica Thunb. [1-3]
Nazwa angielska: Japanese laurel[2]
Rodzina: Gariowate - Garryaceae[2,3]
Morfologia
|
|
Aukuba japońska Kraków, okolice ul. Miechowity 20.07.2019 |
Wysokość: 180-300 cm [3].
Szerokość: 150-270 cm [3].
Pokrój: wieczniezielony, rozłożysty, gęsty krzew .
Kwiaty: czerwono-purpurowe, drobne, utrzymują się bardzo długo na krzewie [1,3]
Owoce: podobne do jagód, eliptyczne pestkowce, z jednym nasieniem, długości ok 1.5 cm, czerwone po dojrzeniu. Mogą pozostać na krzewie aż do wiosny [3].
Łodyga: .
Liście: skórzaste, kształtu eliptycznego do jajowatego, zielone, długości ok. 20 cm, brzegiem piłkowane, na powierzchni znajdują się żółtobiałe drobne plamy, [1,3].
Nasiona:
Korzenie:
Biologia:
Długość życia rośliny: roślina wieloletnia, raczej niezimująca w polskim klimacie [3].
Typ/forma życiowa rośliny: roślina zdrewniała; krzew.
Kwitnienie: wczesna wiosna: marzec-kwiecień (III-IV) [3].
Pienność: roślina dwupienna[3]
Rozmnażanie: generatywne przez siew nasion, wegetatywnie przez sadzonki zielne wierzchołkowe, a także pędowe półzdrewniałe[1,3].
Ekologia:
Pochodzenie: Chiny, Tajwan, południowa częśc Japonii [3]
Zasięg terytorialny: Japonia, Chiny
Siedliska: wilgotne lasy, zarośla, doliny, podszycia lasów, wzdłuż strumieni w Japoni, Chinach, aż po Himalaje [3]
Uprawa:
Stanowisko: jasne (światło rozproszone) lub półcieniste i cieniste, przewiewne (ale nie wietrzne) [1,3].
Podłoże: glina + torf + piasek (1:1:0,5), odczyn obojętny [1], przepuszczalne, zasobne w substancje organiczną [3].
Nawadnianie: średnie, należy utrzymywać podłoże stale wilgotne (ale nie skrajnie mokre!). Zahartowane rośliny dobrze radzą sobie w okresach suszy[1,3]
Nawożenie: średnie, zasilanie roztworami nawozów co 2-3 tygodnie (wzbogacone w potas(K) i fosfor (P)), wraz z rozwojem rośliny stopniowo zwiększać dawki nawozów. Przy nadmiernym nawożeniu, szczególnie azotowym liście zatracają ozdobne nakrapianie [1].
Szklarnia: umiarkowana lub zimna [1].
Rozmnażanie: Rozmnażanie przez sadzonki zielne wierzchołkowe przeprowadzamy w lutym, marcu ,a z sadzonek pędowych w sierpniu. Sadzonki sadzimy do podłoża o temperaturze 15-24°C [1].
Mrozoodporność: niska, znosi spadki temperatur do -5°C (strefa 7-9) [3].
Zimą powinniśmy zapewnić temperaturę 5-10°C, jasne miejsce oraz bardzo oszczędnie podlewać i nawozić. Latem aukubę możemy wynieść na balkon lub do ogrodu. Po kwitnieniu następuje intensywny wzrost rośliny, ale możemy jej dodatkowo pomóc uszczykując niektóre pędy. Aukuba nie lubi częstych zmian miejsca. Co 2-3 lata należy aukubę przesadzić do większego pojemnika przy okazji wymieniając stare podłoże na bardziej zwięzłe[1]. Generalnie aukuba jest mało wymagająca w uprawie, ale co jakiś czas należy pamiętać o jej odmłodzeniu poprzez stryżenie [3]
Zastosowanie:
- Kwiaciarstwo:Roślina ozdobna: doniczkowa (*w naszym klimacie)[1].
- Szkółkarstwo: roślin ozdobnych: aukuba uprawiana jest jako roślina doniczkowa, pojedyncza lub w grupach np. w formie żywopłotu
- Dendrologia: spis drzew i krzewów
Odmiany i gatunki pokrewne:
- Aukuba japońska 'Variegata' - Aucuba japonica 'Variegata' - odmiana o pstrych liściach, z jasnożółtymi plamkami na liściach
- 'Crotonifolia'
- 'Golden King'
- 'Rozannie' - odmiana jednopienna ?
- forma longifolia - forma o długich liściach
Zdjęcia:
|
|
Aukuba japońska |
|
|
Aukuba japońska liście |
- Mynett K. . Rośliny doniczkowe w mieszkaniu. Chemil, Warszawa.
- Aucuba japonica. ITIS. Protokół dostępu: https://www.itis.gov/servlet/SingleRpt/SingleRpt?search_topic=TSN&search_value=565023 (dostęp )
- Aucuba japonica. Missouri Botanical Garden. Protokół dostępu: http://www.missouribotanicalgarden.org/PlantFinder/PlantFinderDetails.aspx?taxonid=279330 (dostęp )
