Nazwa gatunkowa: Amorfa zwyczajna - Amorpha fruticosa L. [1,2]
Nazwa angielska: Bastard indigo, False indigo, Lead plant [1]
Nazwa francuska: Amorpha d'Amerique, Amorpha faux indigo, Faux indigo, Indigo batard [1]
Nazwa niemiecka: Strauchige Unform [1]
Inne nazwy: Amorfa krzewiasta, Indygowiec zwyczajny, indygowiec krzewiasty [1]
Rodzina: Bobowate - Fabaceae [1]
Morfologia:
|
|
Amorfa zwyczajna Podczas kwitnienia |
Wysokość: 2-3 m [2].
Pokrój: rozłożysty krzew [1,2].
Kwiaty: koloru ciemnofioletowego z pomarańczowymi pylnikami [1], zebrane w wyprostowane grona, niezbyt dekoracyjne [2].
Owoce: wydłużone, wygięte, niepękające, jednonasienne, strąki pokryte gruczołkami, długości do 0.8 cm [1,2].
Nasiona:
Łodyga: sztywne, wyprostowane, rzadko rozgałęzione pędy [1,2]
Liście: stosunkowo duże (do 30 cm [2]), pierzaste, złożone z 11-25 [2] eliptycznych listków [1,2].
Biologia:
Długość życia rośliny: roślina wieloletnia, zimująca w gruncie w polskich warunkach klimatycznych.
Typ/forma życiowa rośliny: roślina zdrewniała: krzew [1,2].
Kwitnienie: lato: czerwiec-lipiec (VI-VII) [2].
Rozmnażanie: generatywnie, przez nasiona [1,2].
Ekologia:
Pochodzenie: Ameryka Północna [1].
Zasięg terytorialny: Azja (Pakistan, Uzbekistan, Korea) [1], wschodnie i środkowe stany Ameryki Północnej [2].
Siedliska: doliny rzek, słoneczne wzgórza, tereny bagienne [2].
Uprawa: południe Europy jako roślina ozdobna [1]. W Europie amorfę rozpoczęto uprawiać w XVIII w. [2].
Uprawa
Stanowisko: słoneczne, dobrze radzi sobie na suchych stanowiskach [2]
Podłoże: brak specjalnych wymagań [2].
Rozmnażanie: wysiew na wiosnę, do gruntu, całych strąków z nasionami. Przed siewem polecane jest moczenie nasion przez cały dzień [2].
Znosi zasolone stanowiska. Do ładnego kwitnienia i pokroju potrzebuje słonecznego stanowiska [2].
Zastosowanie:
- Zielarstwo: Roślina lecznicza [1].
- Dendrologia; roślina ozdobna sadzona w parkach i w zadrzewieniach [2].
- Roślina wykorzystywana w przemyśle perfumeryjnym [1].
- Ochrona roślin - naturalne preparaty o niskiej szkodliwości dla środowiska [1].
- Pszczelarstwo: Roślina miododajna [2].
- Rekultywacja terenów [2].
Zielarstwo:
Surowiec zielarski:
Liście amorfy - Folium Amorphae, Owoce amorfy - Fructus Amorphae i Korzeń amorfy - Radix Amorphae [1].
Surowice zawierają:
Glikozydy - rotenoidy (amorfigenina, amorfina, amorfigenol, amorfol, tefrozyna), olejek eteryczny (strąki) [1].
Działanie:
Amorfiny i amorfigeniny działają uspokajająco, przeciwdrgawkowo, przeciwnowotworowo [1].
Preparaty z amorfy stosowane są w leczeniu nerwicy wegetatywnej, nerwicy układu sercowo-naczyniowego oraz częstoskurczu serca pochodzenia nerwicowego.
W Bułgarii leki nasercowe wytwarza się z czystej, wyizolowanej ze strąków amorfiny [1].
Ze strąków wytwarza się także różne maści o działaniu antybakteryjnym [1].
Inne wykorzystanie
Olejek eteryczny pozyskiwany ze strąków intensyfikuje i harmonizuje syntetyczne bazy zapachowe i dodaje im naturalności [1].
Składniki olejku eterycznego działają zabójczo na larwy szkodników roślin i nie tylko: komara, mrówek, bielinka kapustnika, stonki ziemniaczanej, szarańczy wędrownej [1].
Zdjęcia:
|
|
|
Amorfa zwyczajna kwiatostan |
Amorfa zwyczajna kwiatostan |
Odmiany, gatunki pokrewne i rośliny podobne:
| Amorfa szara Amorpha canescens Pursch - krzew do 1 m [2]. |
- Lewkowicz-Mosiej T. . Leksykon roślin leczniczych. Świat Książki, Warszawa.
-
Bugała W.. Drzewa i krzewy dla terenów zieleni. PWRiL, Warszawa.
