Nazwa gatunkowa: Zanokcica skalna - Asplenium trichomanes L. [1,2]
Inne nazwy: Asplenium trichomanes L. em. Huds. [1]
Rodzina: Zanokcicowate - Aspleniaceae[1,2]
Morfologia
Wysokość: do 20 cm[1] .
Liście: złożone - pojedynczo złożone, listki są ustawione na płask po dwóch stronach głównego nerwu liściowego. Liście posiadają ogonek znacznie mniejszy od blaszki liściowej. Ogonki i główne nerwy liści sa błyszczące, zabarwione na kolor czerwono-brunatny lub ciemnobrunatny. Zabarwienie ogonków i nerwów jest cechą charakterystyczną zanokcicy skalnej. Na dolnej stronie blaszki liściowej rozmieszczone są krótkie włoski oraz kupki zarodni, które na starszych liściach pokrywają całą ich powierzchnię. Zawijki okrywające zarodnie posiadają karbowany lub cały brzeg [1].
Nasiona: []
Kłącze: z ciemnymi, lancetowatymi łuskami[1]
Korzenie: []
Inne cechy: []
Biologia
Długość życia rośliny: roślina wieloletnia, zimująca w polskich warunkach klimatycznych [1].
Typ rośliny: bylina, hemikryptofit[1].
Kwitnienie: .
Owocowanie/Dojrzewanie zarodników: Lipiec - Sierpień (VII-VII)[1].
Rozmnażanie: [].
Ekologia
Pochodzenie:[]
Zasięg terytorialny:występuje na obszarze okołobiegunowym, a często także zanokcica skalna uznawana jest za gatunek kosmopolityczny. W Europie zanokcica ta występuje w rejonach o klimacie oceanicznym i suboceanicznym. Zanokcica skalna występuje od niższych części pogórza aż po góry. Zanokcica może rosnąć na podłożach wapiennych (zasadowych) oraz krzemianowych (kwaśnych). [1]
Siedliska:szczeliny skalne, mury, stanowiska należące do klasy Asplenietea rupestris [1]
W naturalnych warunkach mogą występować zarówno formy diploidalne oraz tetraploidalne zanokcicy skalnej [1]
Zdjęcia:
Zarodnie -zawijki zanokcicy |
Zarodnie -zawijki zanokcicy |
Odmiany, gatunki pokrewne i rośliny podobne:
Zanokcica gniazdowa Asplenium trichomanes ssp. densum (Brack.) W.H. Wagner [1] | |
Zanokcica gniazdowa Asplenium trichomanes ssp. quadrivalens D.E. Mey. [1] | |
Zanokcica gniazdowa Asplenium trichomanes ssp. trichomanes L.[1] | |
Zanokcica murowa Asplenium ruta-muuraria L. |
- Cincura F., Ferakova V., Majovsky J., Somsak L., Zaborsky J., 1990. Pospolite rośliny środkowej Europy. PWRiL, Warszawa: 70.
- Asplenium trichomanes. ITIS. Protokół dostępu: http://www.itis.gov/servlet/SingleRpt/SingleRpt?search_topic=TSN&search_value=17364 (dostęp 6.6.2016)